SON DÖNEM KÜRT SİYASETİ

Bugün son günlerde gelişen Kürt siyaseti hakkında düşündüklerimi yazmaya çalışacağım। Osmanlı Devleti sonrasında suni olarak oluşturulan Kürt sorununun kaynağı, oluşumu, gelişimi, süreci vs konulardaki düşüncelerimi ise başka yazılarımda dile getireceğim.
Ak Parti hükümetinin önemle üzerinde durduğu ‘Sivil Anayasa’ çalışmalarının önemli bir konusu da yıllardan beri deşilen ve dış mihraklarca da kışkırtılan Kürt sorununa demokratik bir çözüm getirmek olmalıdır. Bunun için tabi ki bir dizi çalışma yapılaması gerekiyor. Terör örgütünün yok edilmesi bu konudaki çalışmalardan sadece ve sadece birisidir.

Kürtler yıllardır devletten bekledikleri temel demokratik insan hak ve özgürlüklerine bu 'Sivil Anayasa' sayesinde kavuşabileceklerdir. Burada ilginç olan, yıllardır kendilerini Kürtlerin temsilcisi olarak sunan solcu ve laikçi örgütlerin bırakın bu süreci desteklemek ve demokratik katkıda bulunmak; bilakis köstek oldukları, hem söylemlerinde hem de eylemlerinde apaçık görülmektedir. Burada parantez içinde belirtmek gerekir ki nasıl Kürtlerin demokratik taleplerini karşılamak yolunda atılan adımlara ilk karşı çıkanlar veya ajite edenler radikal kürt örgütleriyse, dindar Müslümanların örtünme, eğitim, ibadet vs. konulardaki taleplerine yardımcı olunacak demokratik adımlara karşı çıkanların/muhalefet edenlerin, yıllardır bu konuları dile getirenlerden bazıları olması düşündürücüdür.
Görüldüğü gibi bugüne kadar izlenenin dışında bir strateji ile terör örgütü artık bitiş çizgisine doğru gidiyor। İzlediğimiz kadarıyla önce terör örgütünü yalnız bırakmak için diplomatik ve siyasi temaslar yapıldı. Bunu ise terörist ailelerinin, çocuklarının dağdan inmeleri için ikna edilmesi takip etti. TCK’ nın 221.maddesi pişmanlık duyacak terör örgütü üyelerine uygulanıyor. “Suç işlemek amacıyla örgüt kuran, yöneten veya örgüte üye olan ya da örgüt adına suç işleyen, örgüte bilerek yardım eden kişinin, gönüllü olarak teslim olup, örgütün yapısı ve faaliyeti çerçevesinde işlenen suçlarla ilgili bilgi vermesi halinde cezaya hükmolunmaz. Kişinin bu bilgileri yakalandıktan sonra vermesi halinde, hakkında bu suçtan dolayı verilecek cezada üçte birden dörtte üçe kadar indirim yapılır.” Bu madde bir nevi ‘eve dönüş yasası’ olarak algılanıyor ve uygulanıyor.

Anlaşıldığı kadarıyla Türkiye; Irak hükümetinin sağlamış olduğu bir imkânın terör örgütü üyelerince de değerlendirilmesine izin veriyor। Yani terör örgütü üyeleri, kendileri isterse Irak Ordusuna kaydolarak normal hayata dönebiliyorlar. Belirli bir işe dolayısıyla maaşa, evlenip çoluk-çocuğa karışarak bir aile sahibi olup normal hayata dönüyorlar, rehabilite oluyorlar. Sadece son dönemde 1000’den fazla terör örgütü üyesinin Irak Ordusuna kayıt yaptırdığı görülüyor. 221. maddeden ve Irak Ordusuna katılmaktan uzakta duranları ise neyin beklediği, Türk Ordusunun son operasyonlarının sonuçlarında apaçık görülüyor.

Parti kapatmalar bugüne kadar Türkiye’mize hiç yarar getirmedi। DTP’nin kapatılmasını isteyenler ise eski alışkanlıkları depreşmiş olanlar, problemlerden beslenenler yani statüko yanlıları. Ama burada eski söylemlerin yeniden düzenlenmesi gerektiğini ve somut bir şekilde teröre karşı olduklarını belirtmeleri, içinde bulunulan demokratik süreçten Kürtlerinde azami ölçüde faydalanması için öncü olmaları gerektiğini düşünüyorum. Yoksa halktan kopuk radikal hareketler Türk solunun sonunda olduğu gibi marjinal grupçuklar olmayı getiriyor. Gidişinde aynı o yolda olduğu görülüyor…

Önümüzdeki dönemde Kürt siyasi hareketinde yeni anlayışlar ve yeni oluşumlar gerekmiyor mu? Mesela liberal görüşler taşıyan veya mütedeyyin Kürt vatandaşlarımıza hitap eden İslami hassasiyetleri olan siyasi hareketler neden yapılanmasın। Bu hareketler bütün partiler içinde güçlü gruplar oluşturabilirler veya yeni siyasi partiler kurabilirler diye düşünüyorum. Tabi burada atılan her yeni farklı demokratik adımı veya düşünceyi hemen damgalayarak veya karalayarak sosyalist/laikçi Kürt hareketinin dışında bir oluşuma tahammül edemeyenlerin oyununa da gelmemek gerekir diye düşünüyorum.

Bakalım önümüzdeki günler bize neler gösterecek. Aynı vatan/devlet/bayrak altında, kardeşlik şuuru içinde, binlerce yıldır olduğu gıbı yaşayarak, Ortadoğu’daki bütün halklara güzel örnek olmaya devam edeceğimiz günler yaşamamız dılegıyle dua edelim...

LALE

YENİ ANKARA

Türkiye’miz son 80 yılının en hızlı günlerini yaşıyor. Gerek içeride gerekse dışişlerindeki gelişmeler baş döndürücü bir hızla ilerlemekte. Bu günkü yazımızda ülkemizin dış ilişkilerindeki gelişmeleri anlamaya çalışacağız.

Dış ilişkilerimizdeki önemli tarihlerden biri 5 Kasım’dı. Başbakan R.Tayyip Erdoğan’ın ABD ziyaretinin dışarıya yansıyan en önemli konusu PKK terör örgütü idi. Her türlü desteği verdiğini sağır sultanın bile duyduğu PKK’yı; toplantıdan birkaç gün önce “dağdan inen adamlar” diye tanımlayan ABD Devlet Başkanı Bush’un toplantıdan sonra ise “ortak düşman” ve “terör örgütü” olarak adlandırması ilginçti. Anlaşılan o ki ABD ve Türkiye’nin 1 Mart tezkeresinin ardından oldukça gevşeyen ve 15 Mayıs 2006’da kopan ilişkileri, 5 Kasım toplantısında da Türkiye’nin PKK terör örgütü ile sınırlandırılmış taleplerinin, ABD’nin sonucu şüpheli bir şekilde kabul etmesinden başka bir şey getirmedi. Sonuçtan, Türkiye genel olarak pek memnun olmadı ve kendi çizdiği yoldan yürümeye devam etti. Aynı günlerde İran ile yeni enerji antlaşmalarının imzalanması bunun kanıtlarından sadece biriydi.

Suudi Arabistan Kralı Abdullah’ın ardı ardına ülkemizi ziyaret etmesi sonra Mısır’a gitmesi büyük önem taşıyordu. Suudi Arabistan’la yaptığımız antlaşmalarda; ziyaretlerin karşılıklı olarak devam ettirilmesi, terör ve suçla mücadelede karşılıklı işbirliği yapılması, serbest ticaret antlaşmalarının sonuçlandırılarak her iki ülkenin işadamlarının yatırımlarına yardımcı olunması ön plana çıkan hususlar oldu. Bunların hepsinden önemlisi tüm dünyada barışın-istikrarın-refahın sağlanması için birlik arayışlarının söz konusu edilmesiydi.

Yine daha düne kadar oyuna getirilmek ve birbiriyle savaştırılmak istenilen ülkeler, Türkiye’nin gayretleriyle alışılmadık bir süreç yaşıyorlar. Türkiye-Suriye-İran-Pakistan-Suudi Arabistan-Mısır gibi ülkeler bir araya gelerek sorunlarını birlikte çözmek için adımlar atmaya başladılar. Hiç kuşkusuz bunların bir araya gelmelerinde ABD’nin Irak’ı işgali ile yaptığı katliamlar/zulümler ve Büyük Ortadoğu Projesi (BOP) ile bölgede, sınırlarda, siyasi çerçevede ve coğrafyada yapmak istediği yeni düzenlemeleri önemli rol oynadı. Bölge ülkelerinin ortak tehdit algılamaları bir araya gelmelerinin ve ortak adımlar atmalarının sebebi oldu. İran’ı Şii dünyasının; Türkiye’yi ise sünni dünyasının başına getirerek çatıştırma oyunları geri tepti ve aksine Yeni Ankara’nın gayretleriyle bir işbirliğine dönüştü.

Türkiye’nin gayretleriyle oluşturulan bu yakınlaşmalar körfez sermayesinin Türkiye’ye akmasına, İran Cumhurbaşkanı Mahmut Ahmedinejad’ın SuudiArabistan’ı ziyaret etmesine ve bölgesel ve ikili antlaşmalar yapmasına sebep oldu. Yine Türkiye, Pakistan ile Afganistan arasında hakemlik yapmayı üstlendi. Suriye ile Türkiye çok ileri aşamalarda işbirliğine girdiler. Bu anlamda Suriye Kıbrıs Türk Devleti’nin pasaportlarını tanımaya başladı.

İsrail ile ilişkilerde kontrolün ele alınması ve Filistin’e destek verilmesi de önemli adımlardı. Filistin ve İsrail Devlet Başkanlarının Ankara’da bir araya getirilmesi önem kazandı. Bununla Türkiye bölgedeki önemini bir kez daha kanıtlamış oldu.

İslam Konferansı Örgütü(İKÖ)’nün etkinliğinin artması ve Arap Birliği toplantılarına ilk defa bir Türkiye Başbakanı’nın davet edilmesi Türkiye’nin bölgedeki ağırlığını gösteriyordu.

Yanı başımızdaki Irak’ta bazı Şii aşiretlerin Türkiye ile işbirliği yapma talepleri; Kuzey Irak’taki Kürt ve Suni aşiretlerden gelen birleşme talepleri; Barzani’nin, öncekilerinin tam aksi istikamette yaptığı Aralık ayının ilk haftasındaki açıklamaları önümüzdeki dönemde bu bölgemizdeki insanlarla da birlik ve beraberliğimizi çok daha fazla pekiştireceğimizin habercisidir...

Bütün bu alışılmadık gelişmeler dünyada ‘Osmanlı Barışının’ özleminin bir sonucudur. Bu Yeni Ankara vizyonunun gelişmelerini bir hayal olarak yorumlayanlar da olabilir. Kendi tarihinden, özgüveninden kopmuş olanların yaşadığı bu tür bir komplekse hiç birimiz yabancı değiliz. Bu yüzden pek şaşırmayız da. Ama 80 yıldır; olaylara bakışımızı / düşüncelerimizi ve yorumlarımızı yönlendirenlerin istedikleri yerden değil de daha yukarı bir pencereden bakarak ezberi bozmamız gerekmiyor mu?

HEPİMİZE SAĞDUYU GEREK

Türkiye’mizde NATO uzantılı işbirlikçilerin son altı aydır yaptıkları oyunlar sonucu Anadolu insanından yana yapılmak istenilen “Sivil Anayasa” gibi hayırlı çalışmaların yavaşlamasına sebep olundu. Tabi bu arada dış ilişkilerde alınmak istenilen yolda da az da olsa gecikildi. İnsanlık düşmanı güçlerin provokasyonları sonucu birçok askerimiz şehid edildi ve yaralandı. Doğal olarak tepki gösteren ve bunu sivil inisiyatif olarak protesto eden halkın yaptığı gösterilere sızarak işi Kürt-Türk çatışmalarına götürmek isteyen ırkçı ajan-figüranlar ise yüz bulmadı. Anadolu insanını birbirine düşürmek isteyenlerin oyunları şükürler olsun boşa çıktı.
Ama bu alçakça projelerin bitiğini düşünmek de saflık olur. Yeni oyunlara karşı tedbir almamak da büyük bir gaflettir. Çünkü bu projelerin sahipleri insan kıyımına atalarından kalan bir miras olarak alışmışlardır. Önce kendi kıtalarında yaşayan ülkenin asıl yerlileri olan Kızılderililere soykırım uygulamışlar ve neredeyse yok etmişlerdir. Ardından Afrika kıtasından getirdikleri siyah derili insanları köle olarak kullanmışlar onlara da toplu kıyımlar yapmaktan çekinmemişlerdir. Kıtalarındaki işleri bitince diğer kıtalara yönelmişler ve hepimizin çok yakından bildiği kan içiciliğe devam etmektedirler. Bu gün dünyanın dört bir yanında onların zulmü altında inleyen ve katledilen milyonlarca insan var.
Büyük Ortadoğu Projesi zulmüne istenilen desteği vermeyen ve 1 Mart tezkeresinden bu yana bağımsız bir rota izlemeye çalışan ülkemizde bu intikamcı saldırılardan nasibini daha sık bir şekilde almaktadır. Önceleri insanlarımızı sağcı-solcu, laik-antilaik, alevi-sünni gibi ayrımcılıklarla birbirine düşüren ve kırdıran güçler şimdi de Kürt-Türk çatışması projelerini uygulamaktadırlar. Bunun için dağda besledikleri Kürtçü terörist gruplara askerlerimizi şehid ettirirken; cenazelerde veya protesto gösterilerinde Türkçü provokatörlerini Kürt vatandaşlarımıza saldırtmanın yollarını aramışlardır. Amaçları da iki kardeş milleti birbirine düşman etmek ve kan dökülmesini sağlamaktır. Bu yüzden hepimiz sürekli uyanık olmaya ve halkımızı uyarmaya mecburuz.
Bu teyakkuz olunması gereken günlerde gördük ki aklıselim birçok Kürt ve Türk kardeşimiz hemen tasalandılar ve Müslüman’da bulunması gereken izzetli bir duruşu konuşmalarıyla ve yazılarıyla sergilediler. Dikkatimi çeken şey ise; batının oyunlarına gelinmemesini, sağduyuyu tavsiye eden, birlik ve beraberliğe çağıran yazarlardan en çok her iki tarafın ırkçıları rahatsız oldular ve onları ihanetle suçladılar. Bu sağduyulu yazarlardan biri de Van’lı Kürt bir kardeşimiz olan Sinan Başak. Yarınlar İçin Düşünce Dergisi” yazarı olan kardeşimizin, derginin 25. sayısındaki makalesini okuduktan sonra sizlerle paylaşmak istedim. Faydalanacağınızı umuyorum…
***
Sözün Bittiği Yer!
SİNAN BAŞAK - GAZETECİ-YAZAR - VAN
sinan_basak©dusunceplatformu .org

Duygu kırılmalarının yaşandığı anlar vardır, 0 anda söz bitmiştir. Her bilim dalında olduğundan fazla, sosyal bilimlerde görülür bu kırılmalar. Önü alınmaz şekilde sirayet edicidir. Bir anda kardeş bildiklerinizi karşınızda kabul edersiniz. İnsanlar ve topluluklar kim, hangi sıfatla olursa olsun bu kırılmalardan nasibini alır.
Türkiye toplumu şu anda bu duygu kırılmasını yaşıyor maalesef. Kahrolası terör, ardarda yaptığı saldırılarla toplumsal birliğimizi dinamitleyecek kırılmaları yaşatıyor. Türkiye’de köy köy, kasaba kasaba, şehir şehir, mahalle mahalle insanımız ayakta. Şehit cenazelerinin Anadolu şehirlerine getirildiği bu zamanda asırların beraberliğinin altına dinamit bırakan düşman güçlerin ekmeğine yağ sürecek yazılar ve kelamlar fayda vermeyecektir.
Eylemler bir yerden düğmeye basılmışçasına ama insiyaki olarak başladı. Şehitlerin sayısı arttıkça bu eylemler dozunu arttırarak gelişmektedir. Terör yıllardır yapamadığını neredeyse başarmak üzere. Her ne kadar sokaklarda yürüyen ve terörü lanetleyen vatandaşların kahir ekseriyeti, kahrolsun PKK” diye slogan atsa da, Kürtlere karşı gelişen bu duygu kırılması, hissedilir derecede kendisini gösteriyor. İşte bu anlarda söylediklerinizle yazdıklarınız bu kırılmaların önüne set çekebilmelidir. Kürt meselesi, Kürt konferansı veya buna benzer yazı ve kelamların nihayete erdiği zaman, işte bu zamanlardır. Bu anlarda söz bitmiştir.
Peşi sıra şehit cenazelerinin Anadolu şehirlerine getirildiği bu zamanda asırların beraberliğini -altına dinamit bırakan- düşman ekmeğine yağ sürecek yazılar ve kelamlar fayda vermeyecektir. Bu konudaki sözler ve yazılar, sadece hastalığı arttırıcı mahiyette olur. Önemli olan duygu kırılmalarının yaşandığı zaman dilimlerinde birliği, beraberliği ve hatıralara, değerlere saygıyı çağrıştıracak sözler sarf etmektir. Bu sıralarda sağduyu, akıl herkese ve özellikle devlete ve yöneticilere düşer.
Hiç kafanızı iki elinizin arasına alıp düşündüğünüz zamanlar olmadı mı? Elbette olmuştur. Gâh günahlarla alakalı, gah ailenizle alakalı, gâh çocuklarla ilgili ve devletin ve milletin varlık ve bekasıyla alakalı meselelerde kafamız, ellerimizin arasındadır.
Şu anda Şarkta yaşayan Türk ve Kürtlerin kafaları ellerinin arasındadır. Terörün kıydığı her vatan evladının arkasından ağlamaktan ötedir bu duygu. İçleri kan ağlayan ve üzülen Şarklı, bu duygusunu endişeli bir bekleyişle sürdürmektedir.
Şu anda Kürtlerde ne Barzani, ne PKK ve nede diğer Kürt meseleleri söz konusu değildir. Öldürülen her evladına üzülmekte, şehit edilen her askerine ise kahrolmaktadır. Yitirilen canlar Anadolu’ya aittir. Terörizme kurban verdiği canlarına karşı vazifesini ifa edemeyişin ızdırabı, her yüreği yakmaktadır.
Evladını kaybettiği halde metanetini koruyan anaların yüreğinde hangi duygu varsa, şehitler için Kürt vatandaşta da aynı duygu vardır. Her şehit cenazesi, Kürt vatandaşın evinden kaldırılıyormuşçasına ızdırap yüklüdür Kürtler.
Bu milleti birbirine kırdıran batıcı anlayışın istediği duygu kırılmaları Anadolu’da kendisini gösteriyor. Hiçbir Kürt önder veya alim, bugünler meydana gelsin diye yazmadı, konuşmadı.
90 yıl önce omuz omuza savaştığı bir milletin evlatlarına haince kurşun sıksın diye ataları bu nesli meydana getirmedi.
Kalksın da görsün atalarımız, Kürtler arasından çıkan ateist ve solcular, bir ve beraber olduğumuz Türkleri, hatta Kürtleri katlediyor.
Kahpece arkadan kurşunlayıp, pusular kuruyor.
Kalkın. Ey Kürt şehitleri Çanakkale’den, Sakarya’dan, Allah-u Ekber dağlarından, ses verin bu nesle.
Neredesin Ey Melay-ı Cüzeyri ?
Neredesin Ey Fegi Teyran?
Neredesin Ey Ahmed-i Hani?
Neredesin Ey Said-i Nursi?
Çağlarının bilgeleri neredesiniz?
Dursun bu kan ve gözyaşı.
İhanet son bulsun.
Kürtlerin arasından çıkan işbirlikçi hain taifesi, kendi kardeşlerini şehit ediyor.
Dün Moskof’a, İngiliz’e, Yunana karşı savaşan evlatlarınız bugün birbirini kırıyor.
Kürtlerden ihanetçi bir grup, Anadolu çocuklarını katlediyor.
Her şeyin ötesinde Allahın kardeş kıldığı bir millete karşı kurşun sıkıp evlatlarını şehit ediyor.
Bu sese ve haykırışa cevap verin.
Aklın, sağduyunun kaybolduğu bu zamanda üzerimize rahmet rüzgarları gelsin.
Şarktaki, garptaki her kapıyı çalıp hane halkının kulağına üfürsün.
Anadolu’da başlayan duygu kırılmalarının önüne geçsin.
Şeytani oyunları oynayan düşmanların oyunlarını boşuna çıkarsın.
Ey Tuzak kuranların en hayırlısı Allahım!
Bu millete tuzak kuranların tuzaklarını bertaraf et.
Bize oyun oynayanların oyunlarını onların boyunlarına dola.
Yarabbi milletten esirge gazabını.
Uyandır milletimi, alsın intikamını.
Rabbim, sosyal bölünmeleri ve duygu kırılmalarını hayra tebdil etsin.
Düşmanların aramıza ektiği fitne tohumlarını kurutsun.
Aramızda bulunan şehitlerin ve büyüklerin hürmetine milletimizi kurtarsın.
Milleti ve devleti payidar etsin… •
***

HERKES KENDİ YOLUNA

Görünen o ki ABD’de yapılan son görüşmede bu karar alındı. Her ne kadar terör örgütüne yönelik açıklamalar her iki tarafta ambalaj olarak kullanıldı ise de kanaatimce artık herkes kendi yolunda gidecektir. Türkiye, 1 Mart 2003’den beri devam eden ve Mayıs 2006’da kesinleşen ABD’den bağımsız hareket etmenin erdemli yolunu seçmiş görünüyor. ABD’nin ise, Büyük Ortadoğu Projesine destek vermeyeceği kesinleşmiş olan Türkiye’yi gözden çıkardığı ve yerine Bulgaristan’ı ve Kuzey Irak’ta kurulacak olan bir Kürt devletini kullanma eğiliminde olduğu görülüyor. Tabi ki bir süre sonra Türkiye’nin boşaltmasını isteyeceği ABD ve NATO üsleri de bu iki ülkeye taşınacaktır. ABD, Ortadoğu’da İsrail’den sonra, kurulacak bu Kürt devletini en güçlü müttefiki olarak planlamaktadır. Bunun için Birinci Körfez Savaşında ABD ‘ye götürülen yüzlerce Musevi kökenli Kürt ailenin çocukları, yetişmiş bürokrat olarak devlet yönetimindeki yerlerini almışlardır bile. Bu sayede hem İsrail dikkatleri üzerinden dağıtarak bölgede daha kolay hareket edecektir hem de ABD/İsrail kontrolündeki Kürdistan üzerinden; Türkiye, Suriye ve İran’la daha kolay uğraşabilecektir. Bu, ABD’nin önümüzdeki günlerdeki planı olarak görülüyor.
Bölge ülkeleri ise ABD’nin bu projelerine karşı projeler geliştirmek zorundalar. Önce bizler Osmanlı’nın yıkıldığından beri batının pompaladığı ulusçuluğu bir tarafa bırakıp birbirimize kardeşçe sarılmalıyız. Bölge ülkelerimiz kendilerinde görmek istediklerinde; görmezden geldikleri Kürt Milleti’nin de hakkı olduğunu bilmelidirler ve bu insanları inkâr politikasını bırakmalıdırlar. Sık sık dile getirilen geleneksel, kültürel ve kimlikle ilgili taleplerin artık görmezden gelinmemesi gerekmektedir. Bu taleplerin karşılanması ülkeleri bölmez hatta birbirimize daha sıkı sarılmamıza ve güven duymamıza yardımcı olur. Yoksa batılı ülkelerin güdümündeki terör örgütleri bu kavramları devamlı yüzümüze çiğner dururlar. Bu taleplerin ülkemizde gündemde olan yeni sivil Anayasa’da yerini alacağına inanıyoruz. Böylece PKK’nın ABD tarafından yönlendirilen derin güçler tarafından üstlerine salındığını bilen Anadolu’da yaşayan bütün insanlarımız hangi dili konuşurlarsa konuşsunlar üzerlerinde yapılan uluslar arası oyunlara karşı duracaklardır. Kürt sorununu devlet; bu sorunun varlığını kabul ederek çözmelidir. Aynı devlette ve tek bayrağın altında bütün sosyal kimlikleri, bütün sosyal ve kültürel haklarını tanıyarak ortak değerler çerçevesinde üst kimliklerde bir araya getirerek huzur içinde yaşamayı başarmak devletimizin görevi ve hedefi olmalıdır.

ABD’den bağımsız olarak kendi yoluna gidecek ülkemiz en kısa zamanda kendi içerisindeki problemleri çözmelidir. Yapılması gerekenlerden bazılarını sıralayacak olursak; Yeni Sivil Anayasa’yı oluşturma çalışmalarına hız verilmelidir. Bu Anayasa’da egemenlik-laiklik-demokrasi-sosyal hukuk devleti gibi temel kavramların içerikleri doldurulmalıdır. Böylece değişik amaçlı kişilerin bu kavramları kullanmalarına izin verilmemelidir. Egemenliğin kayıtsız şartsız millette olduğu ve bunu kullanma yetkisinin de TBMM’de olduğu, yasama-yürütme ve yargının dışındaki kurumların millet adına yetki kullanmalarının mümkün olmaması gerektiği bilinmelidir. BM İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi ve Avrupa İnsan Hakları sözleşmesinden yola çıkarak, tabii hukukun genel ilkelerine bağlı kalınarak kişi hak ve özgürlüklerinin genişletilmesine önem verilmelidir. İnsanın dinini en iyi bir şekilde öğrenmesi en tabii bireysel hakkıdır. Buradan yola çıkarak ülkemizdeki insanların dini duygularına yer verilmeli, kişi din eğitimini ve öğretimini almak istediği takdirde yardımcı olunmalıdır. Bu anlamda kılık-kıyafetleri nedeniyle “okumak ve çalışmak” hürriyetleri engellenenlerin mağduriyetleri bitirilmedir. Sivil Toplum Kuruluşlarının eylemleri suç teşkil etmediği müddetçe engellenmemelidir. Ayrıca bu kuruluşlarda görev almak özendirilmelidir. YÖK kaldırılmalı yerine üniversiteler arası ilişkileri sağlayacak farklı bir yapı oluşturulmalıdır. Katı devletçilik ve katı bürokrasinin etkileri azaltılmalıdır. Anayasa Mahkemesi yeniden yapılanmalı üyelerini çoğunluğu TBMM tarafından seçilmelidir. NATO ve ABD ile olan ilişkilerimiz açıkça sorgulanmalıdır. 1950 ‘lerden beri bağlı olduğumuz sürecin kâr-zarar hesabı titizlikle, milletimizin gözü önünde ve açıkça yapılmalıdır. İslam Dünyasıyla da yeniden kucaklaşmak, onlara yardımcı olmak ve hep beraber “İslam” üst kimliğinde buluşmak zorundayız. Bu manada ilişkilerimiz hızla sağlam bir şekilde geliştirilmeye devam edilmelidir. Orta Asya Cumhuriyetleriyle siyasi, askeri ve ekonomik işbirliği yapmanın yolları aranmaya da devam edilmelidir.

Bu yürüyüş sürecinde, devletle milletin kucaklaşması sağlanacaktır ve Türkiye’miz, hem bölgemizde hem de uluslar arası camiada daha güçlü bir şekilde yer alacaktır

SUNİ GÜNDEME ALDANMAMAK GEREK

17-EKİM-2007
Görüyor musunuz nasılda suni gündem oluşturuyorlar? Önce, bütün Türkiye’nin gönülden desteklediği Abdullah Gül’ün Cumhurbaşkanı olmasını engellemek için ABD uzantılı askeri darbe meraklıları kartel basını ile birlikte harekete geçtiler. 28 Şubat öncesindeki koro, yine aynı nakaratları söylemeye başladılar. Terörist gruplar eş zamanlı olarak şehirlerde bomba patlatmaya ve dağlarda mayınlarla askerlerimizi şehit etmeye başladılar ısmarlama eylemlerle. Tabi hepsinin iplikleri pazara çıktığından kimse yüz vermedi kendilerine, kimse inanmadı. Bütün oyunları boşa çıktı statükocu elitlerin ve halkımızın teveccühü ile her haliyle bir Anadolu insanı olan Abdullah Gül Cumhurbaşkanımız oldu.Sonra da sıra Sivil Anayasa’ya geldi. Ülkemizde (neredeyse) ilk defa halkımızın “temel insan hak ve özgürlüklerinin” önünü açacak bir Sivil Anayasa’ya sahip olmak için yola çıkıldı. Önce milletin meclisinin yetkilerini paylaşan kurumlar feryada-figana başladılar. Daha taslağı bile görmeden zehir zemberek açıklamalar yaptılar. Hele biri çok ilginçti ki yeni Anayasa’yı “iç düşmanı” görmezden gelmekle suçluyordu. Sözde hukukçu bu beyler kendi halkını dininden-dilinden-ırkından-mezhebinden dolayı düşman olarak görmeyen yeni bir Anayasa oluşmasını hazmedemiyorlardı. Veya ellerindeki antidemokratik yetkilerin alınacağından paniğe kapılıyorlardı. Ardından neredeyse elli senedir bu ülkenin üzerine bir kâbus gibi çökmüş NATO kaynaklı projeler ardı ardına devam etti. Yine bombalı araçlar, yine ülkemizden kalktığı iddia edilen yabancı uçaklarla Suriye’deki bazı tesislerin vurulması ve güneydoğuda çok sayıda askerimizin/vatandaşımızın şehit edilmesi ve sınır ötesi askeri harekâtın gündeme oturması.Gündemi değiştirerek engellemeye çalıştıkları Sivil Anayasa’nın sadece iki konusunu kabaca tanımaya geçmeden son olayların NATO’nun ülkemizin başına ne kadar bela olduğunu artık sokaktaki vatandaşın bile dile getirmeye başladığını görmek ilgi çekici bana kalırsa. Askerlerimizi ve vatandaşlarımızı şehit edenlere, ABD silahlarının yanında başka başka desteklerde verdikleri söylentileri kulaktan kulağa yayılıyor. Tabi ABD ve NATO’nun Türkiye’ye “müttefik” olduğu söylense de bu artık halkımıza pek inandırıcı gelmiyor. Niye mi?“İnandırıcı gelmiyor çünkü; 1952’den beri üyesi olduğumuz NATO’nun 27 Mayıs 1960,12 Eylül 1980,12 Mart 1980, 28 Şubat 1997 yıllarında yapılan askeri darbeleri yönlendirdiği biliniyor artık.”“İnandırıcı gelmiyor çünkü; sağ-sol, alevi-sünni, laik-antilaik ideolojik kamplaşmaların, anarşi ve terörün, faili meçhul cinayetlerin, irtica korkusu şamatalarının, binlerce insanımızın kanına giren PKK saldırılarının NATO kaynaklı olduğu biliniyor artık.”“İnandırıcı gelmiyor çünkü; 55 yıllık süreçte kurulan 40 hükümette bir türlü siyasi istikrarın sağlanamamasının, milli gelirimizin 2000 doların altında kalmasının, onlarca ekonomik krizle ülkemizin yoksul bırakılmasının, irtica sorunu - başörtüsü problemi - Kürt sorunu - Kıbrıs sorunu - Ege sorunu - Ermeni sorunu gibi sorunların çözümlenemeyişinin, milli birlik ve bütünlüğün sarsılmasının ve bölünme sendromunun yaşanmasının, devleti milletine-milleti ise devletine düşman haline getirilmesinin ardında NATO’nun olduğu biliniyor artık.”“İnandırıcı gelmiyor çünkü; 2. Dünya Savaşında yenilen, yakılıp yakılan aynı ‘ittifak’taki ülkelerden bile her bakımdan geride kalmamız için yapılan sosyal, siyasal ve ekonomik çalkantıların ve bunların ardındaki derin yapılanmaların ardında NATO’nun olduğu biliniyor artık.”“İnandırıcı gelmiyor çünkü; NATO’ca 50 yıldır bize inatla düşman olarak gösterilen bütün komşularımızla pekala dost olarak yaşayabildiğimizi özellikle son birkaç senedir hepimiz yakından şahit olduk.”“İnandırıcı gelmiyor çünkü; Kuzey Irak’taki; sözde haritaların, PKK terör örgütünün varlığının, Kerkük meselesinin ve diğer bütün olumsuz oluşumların NATO destekli ‘Çekiç Güç’ kaynaklı olduğu görüldü artık.”“İnandırıcı gelmiyor çünkü; BOP denilen İslam dünyasını daha da parçalamaya, bölmeye ve katletmeye dönük uygulamanın içinde görev alan NATO’yu Irak’ta da, Afganistan’da da halkımız görüyor artık.”“İnandırıcı gelmiyor çünkü; Avrupa’da Varşova Paktına sınır ülkelerdeki nükleer başlıklı füzelerin 1990 yılından itibaren kademeli olarak kaldırıldığını ama nedense Türkiye’deki Adana/İncirlik’te, İstanbul’da, Ankara’da, Karadeniz’de yerleştirilen 100’den fazla nükleer başlıklı füzenin varlık nedenini ve hedeflerini soruyor artık.”“İnandırıcı gelmiyor çünkü; Suriye hava sahasının üzerinde uçan yabancı uçakların (ki bu yabancı uçakların bazen ABD, bazen İsrail bazen de NATO etiketleri takarak uçmalarının) bir hedefinin de Müslüman ülkelerle Türkiye’nin son yıllarda hayli artan güven ve dostluğunun bozulmasını amaçladığını görüyor artık.İşte son zamanlardaki karışıkların ve evlatlarımızın kanlarının dökülmesinin sebeplerinden biride NATO’nun artık her kesimde sorgulanmaya başlanmasıdır. Türkiye’mizin NATO ve ABD ile olan ilişkilerini yeniden sorgulama zamanı gelmiştir hatta geçmektedir.Sivil Anayasa’yı engellemek için uğraşanların bir korkuları da “iç düşman” konseptinde görmeye alıştıkları İslam ve Kürt meselesinin çözümlenmeye başlanmasındandır. Başta başörtüsü ve dinlerini öğrenme haklarının yeniden halkımıza verilmesi ardından doğal olarak devlet-millet kaynaşmasını getirecektir. Bu da yukarıdaki anlattığımız birilerini rahatsız etmektedir. Ülkemizdeki diğer bir sorun da Kürt kimliği meselesidir. “Kürt kardeşlerimizin sorununu da devlet çözecektir.” Bu da Sivil Anayasa’ da çözüme kavuşturulacak konulardan biri olacaktır. Tabi burada Kürt vatandaşlarımıza da büyük görev düşmektedir. Bu ülkenin vatandaşı/ferdi olduklarını göstermelidirler. Bunu etnik partilerden uzak durarak, ulusal partilerde güç oluşturarak yapmalıdırlar. Osmanlı’daki gibi ortak kimlik bulunmaya çalışılmalı, Türkler-Kürtler-Araplar ve diğerleri devletin uzatacağı ‘kardeşlik’ elini tutmalıdır. Artık yönetenler, Allah’ın kullarını hiç ellerinde olmayan bir kimlikte doğdukları için farklı görmek ahmaklığından da vazgeçeceklerdir. Kürt kardeşlerimizde kendi kimliğini özgürce söylemeye başlayacaktır artık. Anadolu insanının hiçbir duraksaması olmayacaktır bu konularda. Çünkü halkımız Kabe’yi tavaf ederken kimsenin milli kimliğine aldırış etmeden hepsini kardeş olarak algılamaya iman etmiş ve buna alışmıştır. Türkiye’ye dönünce niye farklı baksın ki birbirine?Bu değişim sürecinden de tabiî ki statükocu elitler, bir de doğal olarak düşmanlık üreterek beslenen Türk ve Kürt ırkçıları rahatsız olacaklardır. Dikkat edilirse ırkçı çeteler de provokasyon ve saldırılarını bu dönemde arttırmışlardır. Anadolu insanımız suni siyasi gündemlerle oyalanarak vakit kaybetmek yerine yeniden ”Sivil Anayasa ve NATO/ABD’den kurtulma “ konularının çözümlenmesini beklemektedir.
E.AHMET HATİP

DEĞİŞİM VE GÜNDEMİMİZ

Ne Allah’tan korkar ne de kuldan utanır bunlar. ABD güdümündeki yüzleri hedik suyuyla yıkanmış medyanın Cumhurbaşkanlığı konusunda sinir harbini tekrar başlatmalarının halkımıza hiç de sevimli gelmediği muhakkak. Alınan %47’lik sonucun bile statükocu elitlerin yüzünü kızartmadığı da ortadadır. Cumhurbaşkanlığı konusunda hükümetin sonuna kadar Abdullah Gül’ün arkasında olacağına inanıyoruz. Bu arada statükocu elitlerin güdümünde felaket tellalığı ve ince ayar yapanlara da halkımızın demokratik tepkisini koyması gerektiğini de hatırlatalım.Türkiye’nin büyük ülke olmasını istemeyen mihrakların oyunları inşallah boşa çıkacaktır. Bu arada neredeyse altı aydır gündemi değiştirerek içerde ve dışarıda ABD’nin elini güçlendirenleri, tarih sayfaları gereken yere koyacaktır. Çünkü onlar içerideki demokratik ilerleme sürecimizi engelledikleri gibi Orta Asya ve Ortadoğu’daki olumlu gelişmelerimizi de engellemiş oluyorlar. ABD ve Rusya’nın ise lehlerine olan bu çatışmalardan memnun oldukları muhakkak. Bremen mızıkacılarının yaygaralarını bir kenara bırakıp, Cumhurbaşkanlığı seçiminden sonraki beş yıl içerisinde ve Türkiye’mizin bu değişim sürecindeki önemli gündemleri neler olacaktır biz ona bakalım. Bu arada hemen belirtelim ki Şanlıurfa Temsilci olduğum Yarınlar İçin Düşünce Platformu’nun bu yıl Antalya’da üçüncüsünü yapacağı Yaz Çalışma Kampındaki tebliğ konuları önümüzdeki yıllarda muhtemelen gündemimizi oluşturacaktır. İki başlık altında satırbaşlarıyla verebileceğimiz ülkemizdeki gündem konularımız şunlar olabilecektir. A-Ülkemizdeki Devlet Yönetiminde ve Sosyal Politikalarında değişim Süreci.1. Demokratik bir Anayasa Nasıl Olmalıdır? Başkanlık, Yarı Başkanlık ve Parlamenter Sistem. Anayasa Mahkemesinin Yeniden Yapılanması ve Üyelerinin Seçimi. Yargı Sisteminin Yeniden Düzenlenmesi. YÖK’ün Anayasa’daki Yerinin ve Şeklinin Yeniden Düzenlenmesi. TSK’nin Anayasadaki ve Devlet Sistemindeki Yeri Nasıl Olmalıdır? Din Eğitiminin Anayasadaki Yeri.2. Güneydoğu Sorunu ve Çözüm Yolları.3. Ülkemizde Sivil Toplum Kuruluşları. (STK ve Bağımsız STK’ların Oluşması için Yapılabilecekler.)4. Ülkemizde Yabancı Sermaye Girişi, Özelleştirmeler ve Ekonomik Durumumuz.5. Mevcut Siyasi Partiler ve Olması Beklenen Siyasi Değişiklikler.B- Türkiye’nin Bölgesel ve Uluslar arası Politikalarında Değişim Süreci.1. ABD - NATO Politikalarımız ve Değişim Süreci.2. AB Politikalarımız ve Değişim Süreci.3. Bölge Politikalarımız ve Değişim Süreci.4. Rusya -Avrasya Politikalarımız ve Değişim Süreci.5. İslam Dünyası ile ilgili Politikalarımız ve Değişim Süreci.6. Kıbrıs - Ege Politikalarımız ve Değişim Süreci.Bu konuları konuşacak Türkiye önümüzdeki aylarda ve yıllarda. Ülkemiz bu demokratik gelişmeleri yaşayacak. Biz Urfalılara düşen ise bu süreci iyi takip etmek ve omuz vermek olacaktır. Geleneksel kısır çekişme ve sıra gecesi lafazanlıklarını bir kenara bırakarak hasret kaldığımız demokratik değişimlere ve gelişmelere destek vermemiz gerekiyor. Bunu; ülkemiz için, insanımız için, evlatlarımız için, gelecekteki büyük Türkiye için yapmak zorundayız.

DEĞİŞİM VE SEÇİM

Bildik bileli Anadolu insanının üzerinde projeler üretiyorlar. NATO’ya girdiğimizde önce komünizm öcüsü ile korkutulmaya başlandık. ABD saflarında kalmamız için uzun yıllar bu hikâyelerle yaşadık. Bu projede hayli başarılı oldularsa da bu söylemler zamanla eskidi. Yerine seksenli yıllarda sağ-sol çatışmalarını servis yapmaya başladılar. Binlerce insanımız birbirini öldürdü o dönemde. Tabi NATO kaynaklı bu projede zamanla eskidi.Alevi-Sünni çatışması garnitürü de pek işe yaramadı. İnsanlarımız oynanan oyunun iyice farkına varmaya başlamışlardı artık. Doksanlı yıllarda ise milliyetçilik akımları pompalanmaya başlanıldı aynı kaynaklar tarafından. Türk-Kürt çatışması hedefleniyordu. Bunun için yapılmadık entrika bırakmadılar. Her iki tarafın laikçileri var güçleriyle çalıştılarsa da, binlerce insanımızı öldürdülerse de; sökmedi. Toplumsal çimentomuzun İslâm olması senaristlerin emellerini boşa çıkardı. Türkler ve Kürtler birbirlerini sevmeye hep devam ettiler, kışkırtıcı provokatörlere yüz vermediler.Sıra İslâmcı-Laik kamplaşmasına gelmişti. Yine belli dış kaynaklardan beslenen derinlerdeki odakların her türlü oyunu denemelerine rağmen bu proje de tutmadı. 28 Şubat döneminde, İslâm dinine inanan insanlara yapılanlar inananların imanını daha da arttırdı. Ayrıca dindarların inançlarında kaynaklanan hoşgörüsü ve karşıtlarını yok etmeye değil var etmeye/kurtarmaya dönük, dua eksenli yaklaşımları Anadolu insanının daha da bir araya toplanmasına sebep oldu.28 Şubat sonrasında kurdurulan koalisyonlar artık ayılmaya başlayan insanlarımızın yüz vermemesinden ve çok cılız olduğundan yok olup gittiler. Ardından bütün hukuki engellemelere rağmen halkımız Ak Parti’yi iktidara getirdi. Yine bu halk ‘Muhtar bile olamaz’ diye çığlık atanların inadına Recep Tayip Erdoğan’ı Başbakanlık koltuğuna oturttu.Kabul edilmesi halinde; BOP projesi doğrultusunda tamamen ABD ve tetikçisi İsrail’in oyuncağı haline geleceğimiz 1 Mart tezkeresinin TBMM’den geçmemesi milletimizin yüzünü bir kere daha ak etmiştir. Bu direnişin ardından ABD’nin intikam eylemleri de çoğunlukla boşa gitmiştir, oyunları boşa çıkmıştır. Bunlara örnek olarak; Şemdinli olaylarını, Danıştay suikastını, mikro milliyetçi Türk ve Kürt gurupçukların eylem yapmak için piyasaya sürülmesini verebiliriz.2007 yılında ise, Cumhurbaşkanının halktan birinin seçilmesini engellemek için aynı güçler tarafından yazılan senaryolara örnek olarak; PKK terörünün yeniden arttırılmasını, H.Dink cinayetini, Malatya cinayetlerini, hükümet karşıtı sözde cumhuriyet mitinglerini, DYP ve ANAP’ın CHP’nin hizmetine verilmesiyle meclisi boykot etmelerini, gece yarıları verilen sanal bildiriyi, Anayasa Mahkemesinin 367 kararını, Ankara’da ki menfur patlamayı, CHP-DSP birlikteliğini verebiliriz.Cumhurbaşkanlığı seçimindeki seviyesiz engelleme çalışmalarının iflası, halkımızın Abdullah Gül’ün etrafındaki gönül birliğini daha da arttırmıştır. Halkımız meclis yoluyla veya halkoylamasıyla kendi adayını Çankaya’da göreceği günleri beklemektedir.Şimdi ise 22 Temmuz’da yapılacak seçimler öncesinde yine birçok senaryoyu piyasaya sürüyorlar. Bunlardan ilki İstanbul’daki bir lisede vakit namazlarını kılmaya çalışan çocuklarımızın öcü gibi gösterilmeye çalışılmasıyla olmuştur. Gördüğümüz kadarıyla gün geçtikçe basitleşen senaristler 28 Şubat öncesindeki gibi bir kaos ortamı yaratmak için gürültü yapmaya başlamışlardır.Halkımız hep aynı senaristlerin hazırladığı, koalisyonlarla / çığırtkanlıklarla / anlamsız söylemlerle / bağımsız aday oyunlarıyla ; elit statükoculardan yana tek cephe oluşturanlara inat yine kardeşlik ve beraberlikten yana olacaktır. Halkımız geçmişte olduğu gibi bu gün de oynanan oyunları, yeise kapılmadan bozmaya devam edecektir. Seksen yıllık statükocu elitlerimiz ne kadar inat etseler de hem TBMM’ne hem de Çankaya’ya “Anadolu insanlarından” yana olanlar gideceklerdirSeçime rağmen borsanın zirve yapması, Petkim’in %51’inin rekor fiyata satılması, çetelerin provokasyonlarla halkımızı yönlendirememesi ve afişe olmaları, ABD’nin zor durumda kalarak artık K.Irak kozunu kullanamaması, AB’den askerimizi çekince(AGSP) Avrupalıların akıllarının başlarına gelmesi, Anayasa mahkemesinin Türkiye’nin içinde bulunduğu süreci kavramaya başlaması ülkemizin güzel günlere doğru gitmekte olduğunu göstermektedir.22 Temmuzda tercihimizi; değerlerimizi aşağılayanlara, ülkemizdeki değişime set çekenlere, Anayasa mahkemesine gidenlere, demokrasiyi içine sindiremeyen çetelere, geçmişte ülkeyi kan gölüne çeviren ama bugün statükocu elitlerin emri ile canciğer koalisyon hazırlıkları yapanlara, ülke insanını kamplara bölenlere karşı kullanalım böylece istikrarı devam ettirmiş ve devlet içinde değişimi savunanlara yardım etmiş, halkımızla devletimizin kucaklaşmasını sağlamış oluruz…İçinde bulunduğumuz zaman diliminde; dış güdümlü statükocu elitlerin karşısında tek başına tavır alanlar desteklenmelidir.
E.AHMET HATİP

DEĞİŞİM SÜRECİ

Türkiye’de son yıllarda çok önemli değişimler yaşandı. Bu değişimler hem iç hem de dış politikamızda hayli olumlu yeni gelişmelere neden oldu. Türkiye’mizdeki değişim süreci; ilk defa ABD’den bağımsız olarak siyasi istikrarımızın sağlanmasını, ekonomik kalkınmamızın hızlanmasını, demokrasiye bakışımızın daha ileri bir noktaya ulaşmasını, özgürlüklerin önündeki engellemelerin her geçen gün daha da azalmasını, dış politikamızın ülkemizin çıkarları doğrultusunda yeniden yönlendirilmesini getirdi. Yani Anadolu insanı yarım asırdır hapsolduğu etrafını çeviren demirden dağları eritip dış dünyaya çıkmaya ve özgürce hareket etmeye başladı.Gelecekteki nesiller 11 Haziran 1944’ten, 15 Mayıs 2006’ya kadar geçen ABD’ye bağımlı olduğumuz süreçte neler kaybettiğimizi tarih kitaplarında okuyacak ve hayıflanacaklardır. Bağımsız dış politika üretemememiz ülkemize olduğu kadar geçmişte yine bizim bir parçamız olan kardeş ülkelerin de sıkıntıda kalmalarına neden olmuştu. Tabi bu sıkıntılarımızın hem ABD’ye hem de Rusya’ya yaradığını bilmek için kâhin olmamız gerekmez. Mesela bunlardan birini anmadan geçemeyeceğim. 1999 yılında Nahçıvan Meclisi uzun çalışmaların sonucunda bir karar alır. Bu karar nedir biliyor musunuz? Türkiye’ye iltihak etmek. Aynı Hatay gibi, yani Türkiye’nin bir parçası olmayı kabul ederler. Bununla bizim neler kazanacağımızı hayal edebiliyor musunuz? Karar Türkiye’ye bildirilir ama reddedilir, ilgisiz bir tavır takınılır. Çünkü o zamanlar bizim, ne kendi başımıza karar alabilme ne de uygulayabilme cesaretimiz yoktur. Velhasıl bu talep de kapatılır ve unutturulur gider. Ama geçti o günler. Artık ülkemiz Orta Doğudan Orta Asya’ya, Pakistan’dan Uzak Doğudaki Endonezya ve Malezya’ya kadar ‘uluslar arası harekât plânı’ yapmaktadır. Tabiî ki tarihi tecrübemiz bunu başarmamız için bizlere kolaylıklar sağlayacaktır.Komşularımızla olan ilişkilerimiz tarihimizde olmadığı kadar iyi bir duruma gelmiştir. Diğer İslâm ülkeleriyle olan ilişkilerimizde öyledir. İslâm konferansı Teşkilatı Genel Sekreterliğini Türkiye’nin almasından sonra bu örgütün işlevi gün geçtikçe artmaya başlamış, umut verici yeni bir kimlik kazanma yoluna girilmiştir. Bu ülkeler arasında’ tercihli ticaret’ yapılması için çalışmalar sürdürülmektedir. İKÖ genel sekreteri Ekmeleddin İhsanoğlu’nun titiz çalışmaları sonucu İKÖ yeniden şekillenmektedir.2007’de açıklanan ve merkezi İstanbul’da olacak olan “İslami Yardım Fonu” bütün Müslüman ülkelerdeki yardım kuruluşlarını tek çatı altında toplayarak gerekli bir koordinasyonu sağlayacaktır. “İslam Barış Gücü” olarak adlandırılabilecek bir adım dünyanın dört bir yanında sıkıntıda olan Müslüman ülkelerde etkin görevler yapabilecektir. İlişkilerimizin en güzel bir şekilde geliştiği İran’la 2007 Temmuz’unda enerji protokolü hazırlanmıştır. Bu anlaşmaya göre İran doğal gazı Türkiye üzerinden Avrupa’ya pazarlanacaktır. Aynı anlaşmada İran bazı kuyuların işletmesini ihalesiz olarak Türkiye’ye vermiştir. Yine İran ve Türkiye arasında termik santraller, barajlar ve elektrik üretimi konusunda yeni anlaşmalar sağlanmıştır. Önümüzdeki 2007 Ekim ayında 450 milyar doları elinde tutan körfez sermayesinin İstanbul’da yapması beklenen toplantı ülkemize tabiî ki çok şey kazandıracaktır.AB ile olan ilişkilerimizin devam etmesi ülkemizin lehine olmaktadır. 50 yıllık bir geçmişi olan bu sürecin sonunda ülkemiz bu topluluğa alınmasa da, kendi isteğiyle girmekten vazgeçse de bu süreci yaşamalıdır. Çünkü siyasi, hukuki, sosyal ve ekonomik açılardan birçok şekilde yararlanacağımız ortadadır.Türkiye’nin yanında; Türkmenistan, Azerbaycan, Kazakistan, Özbekistan, Kırgızistan, KKTC, Tacikistan ve Gürcistan’ın da bulunduğu bir birliğin oluşturulması çalışmaları tahminimizden daha hızlı ilerlemektedir. Merkezinin İstanbul olması planlanan bu birliğin yatırım fonları, ortak parlamentosu ve icra mekanizması olacaktır. Ülkemizdeki statükocu hazımsız işgüzarların Cumhurbaşkanlığı krizi çıkarmaları sonucu bu yaz açıklanması gereken bu oluşumun açıklanmasının ertelenmesi söz konusu olmuşsa da en yakın zamanda ilanı beklenmektedir. 2006’da Gürcistan’la karşılıklı olarak vize uygulamasının kaldırılması, 2007 Temmuz ayından itibaren Orta Asya Türk Devletlerine vize uygulamasının kaldırılması, THY’nın 2007’nin mayıs ayından itibaren Batum’a iç hat uçuşları uygulaması başlatması bu projenin ilk aşamalarıdır.Türkiye’miz bütün bu gelişmelerde hem aktif hem de doğal lider konumundadır. Bu biraz da çevremizdeki ülkelerin tarihi geçmişimizden dolayı bizden beklediği bir misyondur.Türkiye’mizin bütün hızıyla tam bir milli dönüşüm süreci yaşadığının bilincinde olmalıyız. Bu sürecin bir parçası olarak, Sivil Anayasa’nın hazırlanması aşamasında, başta YÖK olmak üzere statükocu elitlerin uzantılarının ellerindeki saltanatın alınacağını görerek kuru gürültü yapmalarına kulak asılmamalıdır. Kervan yürümelidir. Geçmişine sahip çıkan, geleceği görme ufku olan, kendine güvenen, izzetli, güçlü bir ülke olma yolunda yürüyen bir toplum olmamız duası ile …***
E.AHMET HATİP

NASIL BİR TÜRKİYE?

17.01.2007
Böyle bir sorunun cevabını beş başlık altında verebiliriz.

1.Türkiye’nin ABD’den bağımsız hareket etmesi dönemi.

2.Türkiye’nin Orta Asya programı.

3.Türkiye’nin Orta Doğu programı.

4.Güneydoğu meselesinin çözümü. Başkanlık sistemine geçiş.

5.Türkiye’nin AB süreci.Türkiye’nin ABD’den bağımsız hareket etmesi:

Bilindiği gibi Türkiye’miz kurulduğundan 1944 yılının ortalarına kadar İngiltere’nin etkisinde kalmıştır.1944 yılının ortalarından itibaren ise ABD güdümüne geçen Türkiye iç ve dış politikalarında bu ülkenin istediği gibi hareket etme durumunda kalmıştır.

1 Mart 2003 tezkeresinin reddinden sonra Türkiye ABD güdümüne isyan etmiştir. Bu tarihten itibaren Türkiye ile ABD arasındaki gizli savaş büyük bölümüyle topluma yansımadan sürmüştür. Kuzey Irak’ta askerlerimizin başına çuval geçirilmesi ve bazı suikastlar,16 Mayıs 2006’dan itibaren başlayan doların yükselişi, borsa ve para piyasalarının sarsılması ve dalgalanması, 17 Mayıs Danıştay saldırısı, siyasette sahte arayış senaryolarının sürdürülmesi, çeteleşen bazı askeri grupların deşifre olması ve bunun gibi olayları bu çatışmanın su yüzüne çıkanları olarak değerlendirebiliriz.

ABD ile yapılan görüşmelerden sonra Türkiye, 2006 Eylül ayından itibaren NATO ve ABD politika ekseninden çıkıp, iç ve dış politikalarını kendi ulusal çıkarları üzerine projelendireceği kararlılığını bildirdi. Bu olumlu gelişmenin sonuçlarını önümüzdeki dönemlerde yakından göreceğiz…

Türkiye’nin Orta Asya programı: Bazılarınca hayalci bazılarınca ise antipatik bulunan Orta Asya projesi artık daha gerçekçi bir zeminde oluşmaya başladı. Bu projede Türkiye’nin yanında Kıbrıs Türk Devleti, Azerbaycan, Türkmenistan, Kırgızistan, Kazakistan, Özbekistan, Tacikistan ve Gürcistan var. Merkezi İstanbul olarak düşünülen bu birliğin ortak parlamentosu, yatırım fonları, icra mekanizmaları bulunacak.

Türkiye’nin Orta Doğu programı: Türkiye seçimlerle İslam konferansı Genel Sekreterliğini devraldıktan sonra bu oluşuma yepyeni bir kimlik kazandırmaya çalışıyor. Artık sadece teorik kararların alındığı bir teşkilat yerine bu kararların pratikte uygulanabileceği uluslar arası bir teşkilat oluşturulması için gayret ediliyor.

ABD’nin ‘Yeni Yüzyıl Projesi’ kapsamında bölgemizde yapmak istediği işgal ve yıkımlara karşı İran ve Suriye başta olmak üzere birçok Ortadoğu ülkesi Türkiye’nin kararlı ve onurlu duruşunu desteklemektedir. Bu duruşun devamı bölgede Türkiye’ye yeniden bir ‘Osmanlı misyonu ‘ yükleyebilecektir.

Güneydoğu meselesinin çözümü ve Başkanlık sistemine geçiş : Bu sorunun adını ne koyarsanız koyun çözümü de Türkiye’nin normalleşmesi sürecinde olacaktır. Bu süreçte bu güne kadarki ezber bir yana bırakılıp birçok şey yeni baştan düşünülecektir. Devletin şefkatinin ve kuşatıcılığının; düşünce yapısı, dini ve etnik kökeni ne olursa olsun her vatandaşını kapsayacağı, onları koruyup kollayacağı bir duruma gelecektir. Aşırı uçlara kayanlar rehabilite edilmeli merkeze kaymaları sağlanmalı, ısrar edenler ise sadece hukuk kuralları içinde cezasını çekmeli. Böylece halkla devletin arasındaki güven ortamının yeniden tesisi sağlanabilecektir. Bu yolda yürünüldüğünde Türkiye’nin vizyonu değişecek tabularından, komplekslerinden korkularından sıyrılıp ufku bugün bize misak-ı milli olarak gösterilen sınırlardan çok daha ötelere gidebilecektir.

Bu; gücüne güvenen, uluslar arası bir vizyonu olan bir Türkiye mesajı olacaktır.

Bir örnek verecek olursak artık Urfalı; ürettiği çimentoyu,kumaşını, güneş enerjisini veya elektrik motorunu Kerkük’te, Musul’da veya Erbil’de sorunsuz ve gümrüksüz olarak nasıl pazarlayacağının hesaplarını yapabilmelidir…

2010-2020 yılları arasında Türkiye’nin Başkanlık Sistemine geçeceği tahmin edilmektedir. Osmanlı’lar döneminden alışkın olduğumuz ve yüzyıllarca başarılı bir şekilde uyguladığımız yerinden yönetim anlayışı herhangi bir komplekse girmeden önyargısız olarak tartışılmaya başlanılmalıdır.

Türkiye’nin AB süreci: Yarım yüzyıldır devam eden bu süreç Türkiye AB alınsa da kendisi vazgeçse de yaşanmalıdır. Türkiye siyasi, sosyal, ekonomik ve hukuki açıdan bu sürecin faydasına inanmaktadır. Bu süreçte Kıbrıs’la ilgili hiçbir taviz verilmeyecek hatta Kıbrıs Türk Devleti’nin tanınması sağlanabilecektir.

Yukarıda saydığımız bütün bu gelişmelerin sonunda ufku misak-ı millilerin çok ötesinde bir Türkiye; aktif ve doğal bir lider konuma gelecektir.

Geleceğimizi anlayabilmek için bu temel dinamiklerimizi keşfetmemiz ve milli bir dönüşüm yaşadığımızı bilmemiz gerekmektedir.

Kişisel veya kurumsal çıkar kaygıları taşıyarak bu sürece engel olmaya çalışanlar ne kadar sanal sebepler ileriye sürerlerse sürsünler hata ettiklerini sonunda anlayacaklardır…

YARINLAR İÇİN DÜŞÜNCE PLATFORMU 3. YAZ ÇALIŞMA KAMPINDAN

13.09.2007Bu yıl üçüncüsüne katıldığımız yaz çalışma kampımız da başarıyla sonuçlandı. Ülkemizin uzun yıllardır biriken çok önemli sorunlarının çözümünün satırbaşlarını görmek hepimizi heyecanlandırdı. Çalışma Kampının gündemini oluşturan konular ülkemizin genel sorunlarını kapsamaktaydı. Geçmişin şanlı tarihini sadece okuyan değil; hem şimdi hem de gelecekte yazacak günlerin ve neslin özlemini duyan bizler kıvançla şahit olduk ki işte o kutlu günler başlamıştır. İşte bu kutlu çizgiyi oluşturan noktalardan biri olmak büyük bir şeref olacaktır. Ne mutlu bize ki şimdiye kadar nesnesi olduğumuz dünyayı, özlemini duyduğumuz geçmişteki gibi öznesi olduğumuz hale çevirecek günlere geldik. Hepimiz bu değişimin ülkemizi özlediğimiz günlere getireceğine inanıyoruz. Ramazan ayının gölgesinin üzerimize düştüğü bu günlerde, tüm insanlığa bir anne gibi yaklaşan bir millet olarak isimlendirilen kavrayışa sahip olabilme duasıyla Sonuç Bildirgesini aşağıda sunuyorum.YARINLAR İÇİN DÜŞÜNCE PLATFORMU 3. YAZ ÇALIŞMA KAMPI[ 07 - 09 EYLÜL 2007, ANTALYA ]SONUÇ BİLDİRGESİYarınlar İçin Düşünce Platformu olarak 7-9 Eylül 2007 tarihlerinde Antalya Dedeman Otel'de düzenlenen 3. Yaz Çalışma Kampında ülkemizi ilgilendiren bazı konularla ilgili görüş ve düşüncelerimizi paylaşarak, çeşitli meslek mensuplarından oluşan yaklaşık 200 katılımcı huzurunda, "Sivil ve Demokratik bir Anayasa ile Ülkemizin Devlet Yönetiminde, Sosyal-Ekonomi Politikalarında Değişim Süreci" ve "Türkiye'nin Bölgesel ve Uluslararası Politikalarında Değişim Süreci" ana başlıkları altında sunulan bildiriler ve yapılan müzakereler sonucunda, aşağıdaki noktalar üzerinde mutabakata varılmıştır: 1. Ülkemizin özgürlükçü, çoğulcu, laik ve demokratik sosyal hukuk devleti anlayışının bütün kurum ve kuruluşlarıyla oluşturulacak yeni bir anayasaya kesinlikle ihtiyacı vardır. İhtiyaca cevap verecek Anayasanın, ayrıntıdan uzak, kısa ve özlü olması, bununla birlikte egemenlik, demokrasi, laiklik ve sosyal hukuk devleti gibi temel kavramların içerikleri doldurularak bunların, değişik amaçlarla kullanılma ve yorumlanmasına imkan bırakılmayacak şekilde yeniden tanımlanması gerekmektedir. 2. Anayasada yer alan değiştirilemez maddelerin sağlamlaştırılması ve korunması ne kadar önemli ise, çoğulcu, katılımcı ve demokratik bir anlayışla ülke çoğunluğunun, seçkinci bir gruba köle yapılmaması için, hak ve özgürlükleri genişleten, milletin sesine kulak veren ve onu koruyan maddelerin de anayasada yerini alması, en az o kadar önemli ve gereklidir. 3. Devletin temel kurumlarının çalışma şekli ve nasıl işleyeceğini açıkça ortaya koymadan, özgürlüklere karşı darbe yapılmasının önünün alınması mümkün değildir. Egemenliğin, kayıtsız şartsız millette ve millet adına bunu kullanma yetkisinin de TBMM'de olduğundan yasama, yürütme ve yargı erkleri dışında hiçbir organın millet adına yetki kullanması mümkün değildir.4. Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi dikkate alınarak kişi hak ve özgürlüklerinin genişletilmesine önem verilmeli, tabiî hukukun temel ilkelerine sadık ve bağlı kalınmalıdır.5. Ülkemizde yaşayan insanların dînî duygularına da yer verilerek din eğitimi ve öğretiminin devlet eliyle yapılmasının lüzumlu olduğunu düşünmekteyiz. İnsanın dinini en iyi şekilde bilip öğrenmesi, tabiî bireysel bir haktır. Kişi, dininin temel prensiplerini kavrayacak kutsal kitabını okuyup belirli düzeyde yorumlayabilecek din eğitimini alma hakkına sahiptir. İlke olarak din eğitimi zorunludur. Ancak bu eğitimi almak istemediğini beyan edenlere muafiyet getirilmelidir. Bu şekilde bir taraftan evrensel kabul gören ebeveynlerin çocuklarına dinlerini öğretme hakkı yerine getirilirken diğer taraftan da özgürlüklerin korunmuş olacağını düşünmekteyiz. 6. Temel hak ve özgürlükler kapsamında eğitim, öğrenim ve çalışma hakkı ile din ve vicdan özgürlüğü teminat altına alınarak, uygulamada yorum ve anlayış farklılıklarına meydan vermeyecek bir düzenleme yapılmalıdır. Bu bağlamda kılık ve kıyafetleri sebebiyle eğitim ve çalışma hakları engellenenlerin mağduriyetleri giderilmelidir. 7. Sivil toplum kuruluşlarının varlığına, bağımsız çalışabilmelerine ve ifade özgürlüğüne ilişkin kısıtlamalar ortadan kaldırılmalıdır. Bu kuruluşların, eylemleri suç teşkil etmediği müddetçe toplumun sesi olmaları ve bireylerin bu kuruluşlarda yer almaları için özendirici kurallar getirilmelidir. 8. Yaşanan küreselleşme sürecinde katı devletçilikten, milletin refahı ve özgürlüğüne uzanan gelişmede, devlete ait kamu mallarının özelleştirilmesindeki ve yabancı sermayenin ülkeye girişindeki engeller ortadan kaldırılmalıdır. Bu bağlamda anayasada daha açık ve belirleyici hükümlerin bulunması, özelleştirme ve yabancı sermayenin girişi konularında yargının farklı kararlar alması ve bürokrasinin katı tavrının etkileri, en az düzeye indirilmelidir.9. YÖK kaldırılmalı, ülke genelinde bütün üniversiteler arasında koordinasyonu sağlayacak yeni bir yapı oluşturulmalıdır. 10. Cumhurbaşkanı halk tarafından seçilmeli, yetkili fakat sorumsuz olma anlayışına son verilerek, 1982 Anayasasında verilen yetkiler azaltılmalıdır. Yüksek Askeri Şura (YAŞ), Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu (HSYK) kararları ile birlikte Cumhurbaşkanının tek başına verdiği kararlar ve idari işlemler yargı denetimine tabi tutulmalıdır. 11. Anayasa Mahkemesi yeniden yapılandırılmalı, mahkeme üyelerinin seçim şekli değiştirilmeli ve üyelerinin önemli bir bölümü TBMM tarafından seçilmelidir. Anayasa Mahkemesi'nin "kanun koyucu" gibi hareket etmesine imkan vermeyecek şekilde yetki ve sorumlulukları açıkça düzenlenmelidir. Bu mahkemenin kararlarına karşı itiraz veya temyiz yolu açık olmalıdır.12. Güvenlik politikalarımız, ülkemizin ulusal ve uluslararası çıkarlarına uygun olarak devamlı gözden geçirilmeli, bu bağlamda NATO ve ABD ile ilişkilerimiz yeniden sorgulanmalıdır. Dış politikada çok yönlülük ve denge politikası tekrar tesis edilmelidir. Yeni güvenlik, siyasi ve iktisadi işbirlikleri süreci oluşturulmalı ya da mevcutlara dahil olunmalıdır. Türkiye, ilk etapta Şanghay İşbirliği Örgütü'ne gözlemci üye sıfatıyla katılmalı, başta ABD olmak üzere Batı ile ilişkilerinin seyrine bağlı olarak tam üyelik çerçevesinde çalışmalarını sürdürmelidir. 13. İslam dünyasının şu anda yaşadığı çıkmaz ve açmazlardan kurtarılması için, Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin geliştireceği politika ve projelere âcil gereksinim duyulmaktadır. İslam dünyası ile yeniden kucaklaşmak, onlara yardımcı olmak ve hep birlikte bir üst kimlikte birleşmek gerekmektedir. Bu kapsamda İslam dünyası ile var olan çok yönlü ilişkiler geliştirilmelidir. 14. Orta Asya Cumhuriyetleri, Azerbaycan, Nahçıvan, Gürcistan'la yakın diyaloglar tesis edilerek işbirliği ve entegrasyon için aktif çalışmalara başlanmalıdır. Orta Asya devletlerinde ve Azerbaycan'da mevcut yer altı kaynaklarını, Rusya, Çin ve ABD'nin ticari hesaplarından mümkün olduğunca kurtararak bu kardeş devletlere gerekli destek verilmelidir. Ekonomik, siyasî ve askerî işbirliği oluşturabilmenin yolları aranmalıdır. 15. Ülkemizin AB sürecini, ülke çıkarları doğrultusunda en iyi bir şekilde sürdürmesi gerekmektedir. Halkımızın sosyal refahı, ekonomik kalkınma, güçlü bir dış politika, kişi hak ve özgürlükleri için bu sürecin devamında fayda görülmektedir. AB'ye girilse de girilmese de bu süreçten her hâl ü kârda kazançlı çıkacağımız düşünülmektedir.16. Ege ve Kıbrıs'la ilgili uluslararası sorunlarımıza alternatif çözüm yolları aranmalıdır. KKTC'de halkın sesine de kulak vererek hükümetlerin çözüm yolları bulabilmesine önem ve destek verilmelidir. Milletin seçerek göreve getirdiği parlamentonun ve onun içinden çıkan hükümetin, çözüm yolları bulabilmesine katkı sağlanmalıdır. Türkiye, KKTC halkının millet olma bilincini pekiştirmesi için milli ve manevi açıdan önemli destek vermelidir.17. "Güneydoğu sorunu" ya da "Kürt sorunu" denilen sorunun çözümü bağlamında asıl çabayı Kürt vatandaşlarımızdan değil, devletimizden beklediğimizi belirtmek isteriz. Devletin, Kürt sorununun varlığını kabul ederek, oluşturacağı yeni yaklaşımlarla üstesinden gelmesini bekliyoruz. Bölge halkından bir kısmının sarıldıkları alt kimliğe sıkışıp kalmamalarını da özellikle bekliyoruz. Ülkemiz, yaratılan kardeş düşmanlıkları ve şer odaklarından kurtarılmalıdır. Tek devlet, tek millet ve tek bayrak altında bütün etnik kimlikleri, sosyal ve kültürel hakları tanıyarak, ortak değerler çevresinde üst kimliklerde bütünleştirerek mutlu yaşatmayı başarmak, Devletimizin öncelikli görevi ve hedefi olmalıdır.Sonuç olarak Türkiye, Onbirinci Cumhurbaşkanı seçimi sürecinde başlatılan gerginlik ortamından, 22 Temmuz 2007'de verdiği sağduyulu kararla çıkmıştır. Ülkemizde yaratılan krizin asıl sebebinin, Anadolu insanı ile seçkinci sınıfın iktidar kavgası olduğu bilinmektedir. Sun'i olarak ve sanal ortamda yayınlanan 27 Nisan 2007 bildirisi ve TBMM'nin, Cumhurbaşkanlığı seçimi için oturumlarının 367 üye ile toplanması gerektiğine dair yorumun neden olduğu kriz, ulusal ve uluslararası baskılar, Anadolu insanının iktidarı ele almasının önüne geçememiştir. 22 Temmuz 2007 genel seçim sonuçlarında TBMM'de bütün kesimlerin temsilcilerinin yer almasıyla milli iradenin tam yansımasından son derece mutlu olduğumuzu ifade ederiz. Cumhurbaşkanı seçimi sürecinde uygulanan yanlış ve zorlamalı kriz politikasını onaylamadığımızı ve kınadığımızı ifade ediyoruz. Seçilen Onbirinci Cumhurbaşkanımız Sayın Abdullah GÜL'ün TBMM'nin özgür iradesiyle seçilerek milletin bağrından çıkmış bir cumhurbaşkanı olduğunu herkes kabullenmelidir. Ülkemizde yaşanan değişim ve gelişme sürecinde, demokratik ve sivil bir anayasanın hazırlanıp kabul edilmesi için azami destek vereceğimizi ifade ederek, devletle milletin kucaklaşmasının mutlaka sağlanacağına; daha güçlü devlet, daha güçlü birey ve daha güçlü millet olarak bölgemizde ve uluslararası camiada yer alacağımıza yürekten inanıyoruz. Kamuoyuna saygılarımızla sunuyoruz.

ANKARA-WASHİNGTON HATTI

‘Ankara Washington Hattı-Amerikan İktidarının Sonu‘ Tamer Korkmaz ’ın yeni kitabı. Timaş Yayınlarında basılmış. Zaman gazetesinde köşe yazıları yazan Tamer Korkmaz’la Eylül ayının ilk haftasında aynı ortamda bulunma imkânımız oldu. O sıralarda son yazdığı ‘Ankara Washington Hattı’ kitabını neredeyse yarılamıştım. Haliyle sözü döndürüp dolaştırıp son kitabına getirdik. Kitaptaki konularla ilgili kısa kısa yorumlar yaptık. Son birkaç yıldır çok ciddi bir değişim sürecine giren Türkiye’mizdeki olup bitenleri 1944’ lerden bu yana gelen bir süreci ustaca ele almış yazarımız. Anlatılanlar kesinlikle komplo teorisi falan değil. Cumhuriyet tarihini bağımsız kaynaklardan da takip edip özgürce yorumlayanlar için; gelinen sonucu anlamak hiç de zor olmuyor. Tabi aklını kiraya verip; statükocu elitlerin istedikleri gibi aktarılan tarihe göre bakanlar başka.Kitabımız ‘nehir söyleşi’ tarzında yazılmış. Seçilen birinin, hakkında sorduğu sorulara verdiği cevaplardan oluşan bize has bir çalışma tarzı bu. Gelecekte de oldukça da ilgi göreceğini sanıyorum. Biyoğrafi ya da otobiyoğrafiden daha farklı olan bu tarz edebiyat çalışmaları gerçekten de bir nehir gibi derin, uzun ve akıcı. Söyleşi tekniği ile tüm olup bitenleri, kendisiyle söyleşi yapılan kişiden alıyorsunuz.Tamer Korkmaz bu kitabında 1940’lı yıllardan bu güne kadarki Türkiye resmini; gazeteciliği, arşivciliği, gözlem ve analiz gücüyle objektif bir şekilde çizmiş. Bu resimde 2.Dünya Savaşından sonra süper güç olarak kendini ilan eden ABD’nin Türkiye üzerinde söz sahibi olmasıyla İngiltere’nin geri plana düştüğünü başka bir deyişle İngiltere’nin haklarını ABD’ye devrettiğini görüyoruz. Yani 11 Haziran 1944. ABD-Türkiye ilişkilerinde bu tarihin başlangıç olduğunu biliyoruz artık. Diğer satırbaşlarından sadece birkaçını kısaca şöyle verebiliriz. Kitabı alıp okuyunca ilgili konuların 190 sayfada daha derinlemesine işlendiğini göreceksiniz.“……..Yani 1908 de Abdulhamid’in halliyle birlikte ele almamız gerekiyor. Osmanlı İmparatorluğunun fiilen bittiği tarih 1908’dir.Abdulhamid’in tahttan indirilmesidir, aslında…1908 bir final olduğuna göre o vakit Osmanlı’ya yapılan büyük ‘dış operasyon’un bu tarihten önce başlamış olduğu da açıktır…”“ …..Menderes ‘uçak kazasından’(şubat 1959) kurtulamasaydı-o kaza değil suikasttir- 27 Mayıs olmayacaktı. Bu tamamen Menderese yönelik bir infaz projesidir.Menderes içimizdeki Amerikan etkisine veya varlığına karşı çıktığı için hayatını kaybetti.…Menderes fotoğrafı çekilmesi için tekrar asılmıştır.Bu da tarihi bir gerçek…..”“…12 Mart’taki olay….devletin yani Amerikancı çizgideki devletin sol eli, o dönemdeki sol cuntaydı.Yani o Doğan Avcıoğlu,Cemal Madanoğlu,İlhan Selçuklar’ın bulunduğu, Ali Kırca’ların teğmen olarak hizmet ettiği yapı, o sol yapı devletin sol eliydi.Sağ eli ise 12 Mart’ı yapan eldi.Yani derin devletin sol eli 9 Mart, sağ eli 12 Mart…”“….Ama asıl amaç başka. Asıl amaç total projeyi gerçekleştirmek. O toplam proje içerisinde Türkiye’de büyük karışıklıklar çıkarmak da var. Alevi/Sünni olayları kotarılıyor. Kürtçülük, ayrılıkçılık hareketleri yine Çorum, Maraş, Fatsa üretiliyor, kurgulanıyor.Türkiye toplumuna daha sonra kök salacak ayrılık tohumları atılıyor.Bunlar yüzyıllardır olmayan konular…Bunların hepsi üretiliyor.Kontrgerilla operasyonları solculara sağcıları, sağcılara solcuları öldürtüyor.Aynen 12 Mart’taki eller gibi söylüyoruz. Sol el ve sağ el. Bunları birbirine kırdırıyor.Bunu yapıyor ve darbenin şartlarını oluşturuyor….”“…12 Eylül’ün ağır faturalı bir darbe olmasının sebebi, 12 Eylül öncesinde resmi rakamlarla 5500,gerçek rakamlarla 7500 kişini hayatını kaybettiği bir süreç yaşanmıştır….”“…Evet,bu gelişmeler ordu ve gayet tabi devlet kurumları içindeki yerli ve milli çizgiyi öne çıkarmıştır. Sonuçta 2006’nın 15 Mayıs’ında Ankara yıllardır Türkiye’ye hükmeden ABD’yi devreden çıkarmış ve Ankara’nın bağımsız stratejik kimliğini kazanması sağlanmıştır….”“…1 Mart tezkeresi Türkiye’deki yerli ve milli çizginin Türkiye’nin lehine, gayet tabi Amerika’nın aleyhine geliştiğinin en bariz göstergesidir.Bu çok net bir gerçektir. Bunun neticesi olarak 15 Mayıs 2006 tarihinde Türkiye Amerika ekseninden , 1944 ‘ten beri bulunduğu ABD yörüngesinden çıkmıştır……….”“…Türkiye’nin artık bölgesinde lider ülke olarak ortaya çıkmaya başladığını görüyoruz…Tarihte ilk defa Suriye Cumhurbaşkanı Türkiye’ye geldi. Yine tarihte ilk kez Suudi Arabistan Kralı Türkiye’ye geldi…. Pakistan,Amerikan ekseninin dışında bir pozisyon almaya başladı. Türkiye-İran ve Türkiye-Suriye ilişkileri hiç olmadığı kadar gelişiyor.Amerikanın Irak’taki yenilgisi giderek daha da ağırlaşıyor.’Yenilmez’ denilen İsrail ilk kez Lübnan’da ciddi bir yenilgi aldı Hizbullah karşısında……”“…Erdoğan’ın uzun bir süre içinde yatan aslan olan Çankaya adaylığından vazgeçmiş olması , böylelikle Gül’ün adaylığının ortaya çıkışı bu süreci doğru algılamaya başladığını gösteriyor. Ama daha öncesinde algılayamadığını düşünüyorum. Defalarca ’Keşke tezkere geçseydi’ dedi mesela. ….Devletin tepesinde öyle bir süreç yaşanıyor ki , bu süreç Erdoğan’ı Çankaya adaylığından vazgeçirtiyor ama Gül’ün oraya gelmesi için kapılar açıyor….”“….Kurtlar Vadisi-Terör bizim burada değindiğimiz terör olayının arka planını , yani Amerika eksenli arka planındaki temel gerçekleri deşifre etmeyi amaçlıyordu…Bu bağlamda Türk-Kürt kardeşliğini vurgulamak için yola çıkmıştı,bazılarının iddia ettiği gibi toplumu bölmek için değil……Dizinin terör sorununun arka planını Türkiye’nin en büyük sırlarından birini aydınlatacak olması bazılarının uykusunu kaçırdı.Kurtlar Vadisi’nin PKK terörünün perde arkasını, dışarıyla tandem oynayan içerideki yapıyı deşifre edecek olması elbette bazılarının işine gelmez….”
Erkan Sözen –
erkam90@gmail.com
http://urfaplatform.azbuz.com/index.jsp

KABAK TADI VERDİNİZ

Toplasanız hepsi hepsi sekiz-on bin kişi etmez bile. Bütün Türkiye’yi parmaklarında oynatıyorlar. Çoğunun adları bizim gibi ama Müslüman falan değiller. Anadolu insanı hiç değiller. Azgın azınlık dedikleri işte bunlar olsa gerek.Neredeyse bir asırdır, bir sülük gibi bu milletin ensesinden hiç inmemişler. Her zaman, bütün Anadolu insanının paylaşması gereken, bürokrasiden ticarete kadar devletin bütün imkânlarını kendilerine yontmuşlar. Şairin dediği gibi kurdun bile yapmayacağı taksimi yapmışlar. Dokuz pul kendilerine bir pul millete.Ellerindeki bu imkânları ve gayrı meşru kazandıklarını Anadolu’ya yatırım olarak çevirmişler mi? Ne gezer. Dipsiz bir kuyu gibi hep istemişler. Bir türlü dolmak/doymak bilmemişler.Ellerindeki imkânı kaybetmemek için dünyadaki bütün değerleri hiçe saymışlar. Sömürgecilerle bile aleni işbirliği yapmışlar.Sağcı-solcu,alevi-sünni,laik-antilaik,kürt-türk gibi ayrımcılıkları destekleyerek kardeşi kardeşe kırdıran, binlerce insanımızın ölmesine, yaralanmasına zulüm görmesine yol açan ABD-NATO kaynaklı senaryolarda roller üstlenmişler.Osmanlı’yı yıkma projelerinde görev alan ittihatçı büyükbabaları gibi hep canla başla çalışmışlar. Suda boğulmamak için son bir gayretle nefes almaya çalışanın telaşında olan Anadolu insanının her insan hak ve özgürlüğü talebinde acımasızca tepesine inmişler, neredeyse her on senede bir.Karınlarıyla sırtları belli olmayan bu kitle bırakın Müslüman mahallesinde salyangoz satmayı domuz eti yemeyi dayatmışlar bu millete.Halkı Müslüman olan bu ülkenin vatandaşlarının gözlerinin içine baka dinlerine sövme cesaretini gösterebilmişler.Nasıl mı?Başımı örteceğim…….”.hayır!”Sakal-bıyık………….. “olmaz!”Tesettürlü eğitim hakkı…………”.kesinlikle!”Tesettürlü çalışma hakkı………..”adını bile anma!”Devletin üst düzey kadrolarında görev alma talebi………..”şaka mı yapıyorsun, hiç olur mu?!”Çocuklarımız askeri okullara girebilsin……………..”yaklaşma bile!”Çocuğuma Kur’an okumasını öğreteceğim…………..”burası İran değil !”Sivil Anayasa……………”Türkiye Malezya mı olacak?!”Orucumuza saygı gösterin……………”mahalle baskısı bu!”Şey, ben Kürdüm de ……………”olmaz sen karda kart-kurt yürüyen Türksün!”Aynı vatan/ bayrak / devlet altında kalmak üzere milli kimliğimin tanınmasını istiyorum….…” vay bölücü seni!”Ben Türküm ve Kürt,Arap hangi milletten olursa olsun bütün Müslümanları kardeşim bilip seviyorum…….”seni gidi ümmetçi seni !”Örnekleri sayfalarca uzatabiliriz. Anadolu insanımız bunlara tepkilerini sabırla yıllardır onların istediklerinin tersine hareket ederek veriyor. Demokratik ve barışçı yollardan hem de…Seçtiğimiz bir Başbakanımızı ve iki bakanımızı gözümüzün içine baka baka astılar. Yine tepki oylarımızla seçtiğimiz Cumhurbaşkanımızı meçhul bir şekilde öldürdüler. Yine seçtiğimiz bir Başbakanı darbelerle alaşağı ettiler.2000’li yıllara geldiğimizde yine bu azgın azınlığa tepki olarak Recep Tayip Erdoğan’a oy verdi bu millet, tıpkı 2007 seçimlerinde olduğu gibi. Türküyle-Kürdüyle bütün Anadolu insanı kendinden biri olan Abdullah Gül’ün Cumhurbaşkanı olmasını istedi. Bize göbeğini kaşıyanlar, bidon kafalılar dedirttiler yerli satılık kalemlerine. Kiralık kürtçü eşkiyalarına askerlerimizi şehit ettirdiler ortalık daha da karışsın diye. Her türlü engellemeye rağmen başarılı olamadılar. Anadolu insanının verdiği oyları ne kadar aşağıladılarsa da sonuç halkımızın istediği gibi oldu. Şimdi halkımızın insan olma temel hak ve özgürlüklerini vermek isteyen bir Cumhurbaşkanımız ve Başbakanımız var.Yeni Anayasa ile, temel insan hak ve hürriyetlerine bir parça yaklaşacağını uman Anadolu insanı, ellerinden statükocu yetkilerin alınacağından paniğe kapılan derinlerdeki elitlerin yaygaralarına kulak asmayacaktır. Sakın laiklik – Malezya – Atatürkçülük vs. isimler altında bizi kandıracaklarını ve darbe tehditleriyle bizi korkutacaklarını sanmasınlar.Kabak tadı verdiğinizi bilip, düşün yakasından milletimizin.

OSMANLI'NIN KÜRDÜNE NE OLDU?

15.01.2006

Doksan yıl önce bugünkü işgali gerçekleştirmeye gelen İngilizler ,fiilen Mehmetçikle körfezde savaşırken şimdilerde olaylı bölge olan Şemdinli’de daha farklı bir tezgah kurmaya çalışmaktadırlar. O bölgede yaşayan bir Nakşi Şeyhi vardır. Şeyh Abdulhakim. Etkin ve çevresinde saygı gören bir kişidir. Çevresinde silahlı sevenleri vardır. İngilizler için ,O’nu elde etmek Osmanlı Ordusunun gerisini güvesiz hale getirmektir. Göçe tabi tutulan Ermenilerin isyan etmeleri ve yer yer katliamlar yapmaları artık pek işe yaramamaktadır. Ermenilerin yerine kullanılacak başka yerli güçler gerekmektedir. Bunun için on bir İngiliz istihbarat elemanı yöreyi iyi tanıyan Maruni bir papaz kılavuzluğunda Şeyh Abdulhakim’in yanına gelirler. Şeyh misafirlerini iyi karşılar ve bir süre sonra Maruni papaza artık gidebileceğini söyler. Çünkü gelenler misafiridir. Onları konağında üç gün ağırlar. Sonra da onların talepleri doğrultusunda Osmanlı-İngiliz savaşında tarafsız kalmak üzere bir anlaşma yaparlar. İngilizler ,Kürtlere henüz Osmanlıyı arkadan vurmayı teklif edememektedirler. İstedikleri sadece Osmanlıya destek vermemeleridir. Aslında Osmanlıya destek vermemek saldırgan emperyalist güce destek vermek anlamına gelmektedir. Bu da İngilizler için bir aşamadır. Arada belli bir miktarda altının da verilmesinin söz konusu olduğu karşılıklı anlaşma üzerine İngiliz ajanlar izin isterler. Daha yapacak işleri çoktur. İngilizler geriden çevirme harekatını İran içlerinde de tezgahlayacaklardır. Çünkü İran üzerinden Türkistan’a ulaşmak isteyen,böylece İngiliz saldırılarının gerisini Pakistan-Hindistan coğrafyasındaki Müslümanları uyandırarak kırmayı düşünen bir Osmanlı çabası da bulunmaktadır. Karşı harekat olarak İngilizler de Osmanlıyı Müslüman coğrafyada güvensiz bir ortama sürüklemeye çabalamaktadırlar. Kürt Şeyh ,İngiliz ajanları ,azıklarını da katarak kendi hakimiyet bölgesi olan Gergit Tayr’a kadar uğurlatır. Ajanların yanına ,güvendiği elli silahlı muhafızı da katmıştır. Ajanlar, Kuş Gölü denilen mevkiden ,İran içlerine geçip gideceklerdir.
O uğurlamadan sonra aradan uzun süre geçtiği halde İngiliz hükümeti , ajanlarından bir haber alamaz. Bunun üzerine iz sürerek Şemdinli’ye kadar başka görevlilerini gönderirler. İngiliz yetkililere Şeyh ,ajanların geldiğini belirtir. Doğrudur,onlar gelmişler üç gün misafirleri olmuşlardır. Üç günden sonra Şeyh ,adamları ile misafirlerini İran içlerine göndermiştir. Sınırdan öteye de karışma yetkisi yoktur. Çar naçar İngiliz yetkililer oradan ayrılırlar ama elemanlarının sonraki akıbetini bir türlü öğrenemezler. Ne olmuştur o İngiliz istihbaratçılara? Bunu yarım asır sonra Şeyhin muhafızlarında olan biri Şemdinli’de askerlik görevini yapan Muzaffer İlhan Erdost’a anlatır. Muzaffer İlhan Erdost bu bilgileri “Şemdinli Röportajı” adlı eserinde yazar. Sonuç ibretliktir. Zira Şeyh ,İngiliz teklifini kabul eder görünmüştür. Ama kendi din kardeşlerine karşı ,o akçalı teklifi alçakça bulmuştur.Onun için muhafızlarına,iz bırakmadan İngiliz istihbaratçıları sınırda temizletip, gömdürmüştür.
Günümüzde aynı bilinci Kürt lideri geçinenlerden beklemek mümkün müdür ? Elbette halkın büyük bir çoğunluğunun sağduyusu Şeyh Abdulhakim’in tavrı doğrultusundadır. Ama Amerika,İngiliz ve İsrail’in stepnesi durumunda olan ve öyle oldukları için öne çıkarılanların sayısı da hiçte az değildir.Mehmetçiğe kurşun sıkan asiler birtakım yöre halkınca kahraman olarak adlandırılabilmektedir. Hele hele son günlerde , kamplarda eğitilip, Mersin gibi illerde bile gruplar halinde polise taş ve molotof kokteyli atan çok sayıda çocuğa rastlanması,Amerika’nın güdümündeki Barzani’nin bursuyla Irak’ta Selahattin Üniversitesinde okumak için sıraya girilmesi , resmi veya resmi olmayan kuruluşları,gazete,radyo hatta ilçelerimizin belediyelerini bile rahatlıkla ziyaret edebilmeleri köprülerin altından çok suların geçtiğini göstermektedir.
Öyleyse ihanetin en kolay yapılabileceği bir zaman diliminde tarafsız kalmayı bile ,düşmanla işbirliği yapmak ve bunu da alçaklık olarak algılamak durumunda olan Osmanlı Kürdünün , az da olsa bazı çocukları ; neden bugün düşmanla işbirliği yapma ve haçlıların figüranı olma durumuna gelmiştir? O günden bu güne hangi aşınmalar yaşanmıştır? Doksan yıl önce tezgahlanamayan oyunlar neden bu gün kolaylıkla yapılabilmektedir? Neden bugün vatan hainliği tavrı bir takım aydınlar,yazarlar,çizerler,eğitimciler ve bürokrasi tarafından moda olarak algılanmaktadır?
Bu gün sıradan güvenlik tedbirleriyle avunmak yerine bu aşınmanın temel nedenlerini kavramaya çalışmak asıl görevimiz olmalıdır. Toplumsal çimentomuz olan İslam dininin bilinçli olarak erozyonuna kendi elleriyle hız verenler artık buna bir son vermelidirler. Kendilerini elit tabaka olarak gören bir takım kendini bilmezlerin Haçlılar adına dinimize sövme ve aşındırma modası affedilir bir hata değildir. Halkımızın İslam dininiyle yeniden tanışmasının sonunda oluşacak adalet ; misyonerlere ve vatanımıza göz dikmiş haçlı saldırganlarına karşı “bir” olmamızı sağlayacaktır.

FİKRİN NE İSE ZİKRİN ODUR

Biliyor musunuz ‘ dinimiz ’ nüfus kağıdımızda yazan değildir. Dinimiz ; ömrümüzün her 24 saatlik yaşantısında bütün eylemlerimizi , düşüncelerimizi ,duygularımızı düzenleyen / yön veren bir güçtür.Hani derler ya ‘fikrin ne ise zikrin de odur’ işte fikrin, zikrin ve eylemin bir araya gelmesi insanın neye iman ettiğini gösterir.
Hayatın anlamı ve insanın yaratılmışlar içerisinde yüklendiği bir imtiyaz olan ‘iman’ bir ağaca benzetilecek olursa : bu ağacın kökü kalpte,gövdesi akılda ,dalları organlardadır. Bu ağacın meyveleri ise amellerdedir.Bu ağacın kökü,gövdesi,dalları veya meyvesi inkar edilecek olursa ,yanlış veya eksik tanımlanırsa doğru iman edilmiş olmaz.
Müşrikler de Allah ‘a inanıyorlar. Allah’a inandıkları halde öldükten sonra dirilmeye inanmama çağımızdaki Hristiyan ve Yahudi toplumlarında da ileri safhadadır. Bu konuda batıda yapılmış bir kamuoyu araştırmasında Allah ‘a inananların küçümsenmeyecek bir kısmının ahirete inanmadıkları görülmüştür. Avrupa kapsamında yapılan bu ankete göre kesin olarak Allah’a inanan her yüz kişiden sadece 64’ü ahirete inanmaktadır. İlginç olan Hz.İsa’nın yeniden dirileceğine inanan Avrupalı Hristiyanların yüzde yirmi beşinden fazlası ahiretin varlığından şüphe etmektedir. İbadetlerini yerine getiren dindar hristiyanların %33’ü öldükten sonra yaşama konusunda tereddütlüdürler.Bu konuda yapılmış araştırmalar için “ Ölümle İlgili Tutumlar ve Dini Davranış- H.Hökelekli, İslami Araştırmalar,Cilt 5 Sayı:2 “ ye bakabilirler.
Allah’a inanıp ahirete inanmamanın yanında , O’nun peygamberlerine-kitaplarına -meleklere ve kadere de
inanılmadığını veya yamuk inanıldığını görmemiz ne kadar üzüntü vericidir. Tabi İslam dinini onun dostlarından değil de düşmanlarından öğrenince sonucu da böyle olmaktadır.
Allah’ın varlığını inkar eden bütün dünya görüşleri ve ideolojiler O’nun yerine uyduruk bir tanrı koyarlar. Bundan dolayı mutlak bir inkar söz konusu olmaz. Kur’an bu yüzden hep şirki muhatap alır. Allah’sız bir dünyayı kimler istemez diye araştıracak olursak Allah’ın koyduğu kanunlara,emir ve yasaklara yani O’nun “nizamına” bakmamız gerekir.
Allah her türlü zulmü, kula kulluğu,zinayı,içkiyi,kumarı,fuhuşu,hayasızlığı,hırsızlığı,sefahati,heva ve hevesi tanrı edinmeyi,cehaleti,adaletsizliği,kibri,hasedi,kötü zannı,dedikoduyu,ırkçılığı yani asabiyeti,laf taşımayı yasaklıyor ve sevmiyor. Adaleti,iyiliği,sabrı,ilmi,çalışmayı,fazileti,infakı,zekatı,namazı,orucu,haccı,düşkünlere vermeyi,zayıfları gözetmeyi,yetime iyi davranmayı,dilenciyi azarlamamayı,yoksulu doyurmayı,ahde vefa göstermeyi,emanete sadakati,boş konuşmamayı,ana-babaya ihsan etmeyi,kadınlara iyi davranmayı,insanları sabırla dinleyip sözün güzel olanını tercih etmeyi ve daha bir çok iyi şeyleri emrediyor ve tavsiye ediyor. Emirlerine uyanları ödüllendireceğini,karşı gelenleri ise cezalandıracağını söylüyor.
İşte yukarıda sorduğumuz Allah’sız bir dünyayı kimler istemez sorusunun cevabını şimdi verebiliriz.”Zalimler-namussuzlar,ahlaksızlar,soyguncular, yani suçlular.” Çünkü bütün suçlular muhakeme edilmeyi,adaleti,yargılanmayı istemezler ve sevmezler. Onlar satın alabilecekleri,rüşvet verebilecekleri,haltlarını örtbas edebilecekleri,karanlıkta yapılanları görmeyen,kılıfına uydurulmuş hırsızlığı görmeyen / fark etmeyen veya cezalandırmayan,kendilerinden güçsüz,dünya işlerine karışmayan,kanun koymayan,siyaseti olmayan yani ‘iktidarsız’ ,ikiyüzlülük ve sahtekarlıklarına karışmayan bir tanrı isterler.Bunları isteyenler çağdaş şirkin çağımıza uyarlanmış yöntemleridir.
“Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla” başlamak besmeledir. Müminler her eylemlerinin başına besmeleyi yerleştirirler. Besmele insanın Allah’lı iş yapmasıdır. Allah’ı işine karıştırmasıdır. Allahsızlığı reddidir. Besmelesiz işler ise şeytana layıktır.
Günümüzde ; kadın,başörtüsü,asabiyet(ulusalcılık),insan hakları ve siyasetten tutun da yeme-içmeye kadar bütün yaklaşımların farklı değerlendirilmeleri işte bu farklı çıkış noktalarından kaynaklanmaktadır. Değerlendirmelerimizi besmeleli mi yapacağız yoksa besmelesiz mi? Yani duygularımızın-düşüncelerimizin ve eylemlerimizin başına “Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla” yı mı yerleştireceğiz yoksa laik-dünyevi düşünceleri-ideolojileri ve felsefeleri mi ?
Herkes tercihini kendisi yapacak.
Farklı merkezli çıkışlar tabi ki farklı değerlendirmeler yapacaklardır. Buna şaşırmak kuşun öttüğüne,güneşin ısıttığına,çiçeğin güzel koktuğuna şaşırmak gibidir. Peki Müslümanlar besmeleli düşüncelerini söylememeli mi? Tabi ki söyleyeceklerdir. ‘İyiliği emretmek-kötülüğü engellemek ‘ farzdır yani bütün Müslümanların görevidir. Müslümanların unutmaması gereken zihin putlarının / taşlarının da zor kırıldığıdır. Hatta bu zihin taşlarının böbrek taşlarından daha zor kırıldığını bilmeleri gerektiğidir. Hidayetin Allah’tan olduğunu bilip onlar için dua etmeliyiz.
Muhterem Mustafa İslamoğlu kadın konusunda şöyle diyor:
“İndirgemeci modern çağ, kesintisiz ve biteviye akan coşkun bir nehre benzeyen insan hayatını, hem enine ("çocukluk-gençlik" gibi), hem de boyuna ("kadın-erkek" gibi) böldü. önce, hayatı parçalara ayırarakkategorize etti, sonra bu "parça"ları "bütün"den bağımsız ele alarak 'mutlaklaştırdı'. Dahası, 'bütün'den ayırdığı her 'parça'nın bütün içerisindeki anlamlı yerini inkar ederek, ona yepyeni ve bütünden bağımsız bir 'rol' yükledi. İşte, cinayet burda başladı. Oysa ki, parçalanan hakikat, hakikat olmaktan çıkardı. Hiçbir noktasındakesintiye tahammülü olmayan hayat ırmağını, enine ya da boyuna parçalayıp, bu bütünden, mesela "gençliği" ya da "kadını" çekip çıkardığınızda, aslında mazi ve istikbaliyle ya da kadın ve erkeğiyle anlamlı olan insan hayatının, anlamına kastediyordunuz. Böyle bir mantık, hayatı, kendi bütünselliği (vahdet) içerisinde nasıl kavrasın? İşte bu indirgemeci mantık, hayatı bir "uyuşma" alanı olmaktan çıkarıp bir "çatışma" alanına dönüştürmüştü. Modern zamanların "kuşak çatışması" veya "feminizm" adı verilen hastalıkları, aslında bu mantığın doğal bir sonucu değil miydi? "İnsan", varlıklar içerisinde özgün ve seçkin bir kategoridir. Peki, "insan" olmakla yetinmeyip, kişinin seçiminde kendi dahli bulunmayan "kadın"lığını ya da "erkek"liğini öne çıkarması, hangi psiko-patolojik yaklaşımın ürünüdür? "İnsan hakları"ndan söz edilen bir yerde, ayrıca bir de "kadın hakları"ndan söz ediliyorsa, orada kadına "Kandıralı" muamelesi yapılıyor demektir: "Bölük dur! Kandıralı, sen de dur!" Geleneğin kadına biçtiği rol, elbette tartışılmalı. Fakat, "geleneksel kadın" imajını, "İslam'ın ideal kadın modeli" gibi takdim etmenin tutar dalının olmadığı da bilinmeli. Hz. Ömer'in oğlu Abdullah şu mealde bir şey söylüyor: "Hz. Peygamber hayattayken, kadınlara sesimizi çıkaramazdık, çünkü aleyhimize olurdu. Ne zaman Hz. Peygamber vefat etti, o zaman kadınlara istediğimiz gibi davrandık." Bu itiraf, geleneksel kadın imajının, bir parça, İslam'ın ideal modeline rağmen oluştuğunu açıklamıyor mu? İslam'ın öngördüğü kadın modeliyle geleneksel kadın modelini yan yana koyduğumuzda, birincisinin ikincisinden hayli farklı ve önde olduğu su götürmez. Ya, geleneksel kadınla, modern kadını karşılaştırdığımızda, aynı şeyi söyleyebilir miyiz? Bence, kesinlikle hayır.
Modernite, tüm iddiasına rağmen, kadın varoluşuna "insani" anlamda hiçbir şey, evet hiçbir şey eklememiştir; aksine kadını insanlığından ederek "metalaştırmış", onu kelimenin tam anlamıyla "istismar" etmiş, ruhunu öldürdüğü kadının bedenini her anlamda "tepe tepe" kullanmıştır ve kullanmaya da devam etmektedir. Geçmiş çağlarda, erkeğin gölgesi altında ikincil bir "özne" olarak yaşayıp giden kadını, modern çağ "teşhirlikbir nesne" haline getirdi; bunun "ilerleme" olduğunu düşünenler, sevinebilirler. Türk modernleşmesi de, bu kadın istismarı ve sömürüsüne, payına düşen katkıyı sağlamıştır. Bugün, Türk modernleşmesinin ürünü olan kadınyazarlar, bunca modernleştirme çabalarının ardından hâlâ "Kadının Adı Yok" diyorlarsa, bu yalnızca bir "eleştiriyi" değil, modernleşmenin Tanzimat'tan bu tarafa kadını getirip bıraktığı -daha doğrusu tükettiğiiçin bırakamadığı- kapının "tesbitini" ifade etmektedir.
İnsanı diğer canlı/hayvanlardan ayıran aklı, diğer canlılar için olağan olan çıplaklığı insan için olağandışı kılmıştır. Çünkü insan, güzeli çirkinden, iyiyi kötüden, doğruyu yanlıştan, hakkı batıldan ayırabildiğiiçin; ve bunun sonucunda da utanabildiği, inanabildiği, sevebildiği için insandır. İslam'daki tesettür (örtünme) emri, insanı, diğer canlıların tabi olduğu "beşerî doğallık" olan çıplaklıktan, sadece insanın tabi olduğu "insânî doğallık" olan örtünmeye çağırır. Başörtüsü, bu örtünmenin bir parçasıdır. Tesettürün sınırlarını, o bu değil,Müslümanların, yalnızca kendilerini kayıtsız şartsız teslim edince müslüman sayıldıkları "Allah'ın iradesi" belirler.
Biz Müslümanlar, Allah'ın bize emanet ettiğine inandığımız özgürlüğümüzü, Allah'a rağmen kullanmayız. Böyle yapınca, içgüdülerimizin ve ayartıcı özbenliğimizin kölesi haline geleceğimizi bilir/inanırız. Bu durumda, yalnızca Allah'a değil, "emanete", yani kendi kendimize de ihanet etmiş oluruz. İnsanın kendi kendisine ihanetetmesinin en kötü sonucu, kendi kendisine yabancılaşması; ve dolayısıyla hakikate karşı yabancılaşmasıdır. Bu da, kişinin kendisiyle ve her şeyle barışık olmaması neticesini doğurur. Bu netice ise, mutluluğumuzu kendiellerimizle boğduğumuz anlamını taşır. Oysa ki, biz Müslümanlar'ın "iman"dan en büyük beklentisi; öncesiz dünü, kısa günü ve bitimsiz yarınıyla, bütün bir hayatımızın mutluluk tarlasına dönüşmesidir. İştebu nedenle Müslüman kadın, örtüsüne yapılan her saldırıyı özgürlüğüne ve mutluluğuna yapılmış bir saldırı olarak algılıyor. Bu gerçeği göz ardı ederek, tesettür emrini ve müslüman kadını anlamak ne mümkün…
………………………
Modernite, bu anlamda, genelde insana, özelde kadına zulmetmiştir. Nasıl ki, insanın "insaniliğine" kasdederek onu toplum makinasının bir civatası (birey) konumuna indirgemişse, kadının da "kadınlığına" kasdederek onu "cinsel bir obje"ye indirgemiştir. Sacayaklarından birini kadını horlayan erkek merkezli Pavlus Hıristiyanlığı'nın oluşturduğu modernizmin, kendine tabi kadınlara biçtiği rol "teşhirlik bir tüketim nesnesi" rolüdür. "Teşhircilik" ise modern kadının çözmesi gereken en önemli ruhsal problemidir. Kur'an, "kadınlar" anlamına gelen Nisa Suresi'nin ilk ayetinde, kadın konusuna nereden bakmamız gerektiğinin koordinatlarını verir. Buna göre "kadın/ın problemi", "insan/ın probleminden" ayrı değerlendirilemez. Onun için, Kur'an, söz konusu ayette kadınlığın ve erkekliğin köken birliğini dile getirerek "insanlık" ortak paydasına dikkat çeker. Bununla, kadını insandan, dolayısıyla erkekten bağımsız düşünmememizi ihsas eder. Buna göre, "kadın probleminden" söz edilen her yerde, aynı zamanda "erkek probleminden" de söz edilmiş olmaktadır.
Kur'an'daki "…erkek olsun, kadın olsun; siz hepiniz birbirinizdensiniz" (3:195) literal anlamının, aslında "erkek olsun, kadın olsun; siz, hepiniz birbirinize eşitsiniz" demeye geldiği, tereddüde mahal bırakmayacak kadar açık. Buradaki "eşitlik", elbette "fonksiyon" eşitliği değil "insanlık" ve "erdem" eşitliğidir. Yani, bu eşitliği "aynılık", "tıpkılık" anlamına almak, başta kadının kendisine zulümdür. Fonksiyonları gereği erkeklerinkadınları kollamasını öngören Nisa 34. Ayetinde, buna gerekçe olarak "kimini kiminden üstün kılması" gösterilmektedir ki, bu "kadının erkekte bulunmayan kimi özelliklere sahip olması ve erkeğin de kadında bulunmayan kimi özelliklere sahip olması" anlamını taşır. Fonksiyondan kaynaklanan bu farklılığı, Kur'an'ın çiftleri oluşturan her iki cins için de kullandığı "zevc" (eş) sözcüğü çok güzel ifade eder. Bu sözcüğün etimolojisini verirken, kadim dilbilimciler "zevcu'n-na'leyn" (ayakkabının eşi) terkibini kullanırlar. Burada her iki cinsin birbirine göre konumunu bir çift ayakkabının konumundan daha güzel hiçbir şey ifadeedemez. Sol ayakkabıyla sağ ayakkabı birbirine eşittir; fakat sağı sola, solu sağa giyemezsiniz. Bu hem ayağa, hem de ayakkabıya 'zulüm' olur. İşte bunun içindir ki Hz. Peygamber "Kadınlaşan erkeklere" ve "erkekleşenkadınlara" lanet okumuştur. Modernitenin yaptığı, işte bu lanetli iştir: Kadınları erkekleştirmek, erkekleri kadınlaştırmak. Bir şeyin doğasına yönelik her müdahale, mutlaka o şeyin "yabancılaşması"yla sonuçlanır.Aslında insanın en büyük sorunu olan "kendine yabancılaşmayı" modern kadın iki kat yaşamaktadır: hem" insanlığına", hem de "kadınlığına" yabancılaşarak.
………………..

teşhircilik ve tesettür üzerine

ekim-2005
Yetmişli yıllarda kaldığımız İstanbul’daki mahallemizde çok sayıda Ermeni ve Rum komşumuz vardı. Şimdi nasıllardır bilemem ama o zamanlar Ramazan ayında bu gayri müslim komşularımız giyimlerinde daha dikkatli davranırlardı. Gündüzleri ise çevrede kokacak yemekler yapmazlardı. Belki de bu Osmanlıdan kalan bir terbiyeydi onlar için. Şimdi ise Ramazanda bile peygamberler şehri diye adlandırılan şehrimizin ana caddelerinde dolaşmaktan utanır olduk maalesef…Bazılarının yüzünden oruçlu oldukları da anlaşılan bu çocuklarımızın rahatça kendilerini teşhir etmelerine sebep nedir acaba?
“ Cinsiyet organlarını gösterme şeklindeki sapıklık “ diye tarif ediliyor teşhircilik. ( Büyük Sözlük-s.765-M. Doğan ) Bu hastalık hem kadınlar için hem de erkekler için söz konusuymuş. Çıplaklığın neredeyse bir afet bir salgın halini almış olduğu günümüzde , şehrimizdeki bazı hanımların da bir şekilde bu akıma kapılmaları çok üzüntü verici bir durum . Bir bayanın evinde bile giymeye haya etmesi gereken giysilerle sokaklarda gezinmesi,sadece eşinin görebileceği uzuvlarını herkese uluorta sergilemesi , bundan hoşnut olması ve bunu da medenileşme olarak algılaması , tedavi edilmesi gereken bir toplumsal hastalık değil midir ? Bu çocuklarımızın şifa bulmaları için dua edelim…
Bazı dindar hanımların da , kendileri tesettürlü oldukları halde kızlarını süslü ve açık kıyafetlerle büyüttüklerini, çoğu defa görüyoruz. Küçüklüğünde tesettür ve utanma konusunda sağlam temel kuramamış bu çocukların ileride nasıl bir çizgide yaşayacakları şüphelidir. Bazı aileler “biz de küçükken böyleydik, sonra düzeldik ” derler. Gerçekten düzelmişler midir ? Ya da daha sağlam bir terbiye almış olsalardı kim bilir nasıl olabilirlerdi? Unutmayalım ki eğitimin genel prensibi tüm yanlışları denemek değil , doğruları yapmaktır.Bir de şu son üç-beş yıldır moda olup dindar bayanları da girdabına alan daracık pantolonları giyme furyasından dehşete kapılıyoruz. Hani efendimiz (as) in öğretisine göre ”darlık ve şeffaflık da çıplaklık hükmünde”ydi.
24 Ekim 2005 tarihli gazetelerimizden birinde ‘Tek Parça Namaz Kıyafeti’ başlıklı bir haber vardı.Bu kıyafet şöyle tanıtılıyor üretici firma tarafından:” Açık ya da kapalı herkes tarafından 15 saniyede giyilebilen 350 gram ağırlığındaki bu kıyafet rahatça taşınabilmesi için kilitli bir poşet içerisinde pazarlaması yapılıyor. Tek parçadan oluşan bu giysinin üst tarafında bir başörtüsü bulunuyor,başörtüsü ve topuklara kadar uzanan bu elbise kazak giyer gibi tek hamlede giyiliyor…….” Bu elbisenin kimler için hazırlandığını anladınız sanırım. Namaz kılarken veya bizim Dergah çevresi gibi ziyaret yerlerini gezerken alelacele vücuda geçirilen , işi bittikten sonra da poşete kaldırılıp neredeyse çıplak hükmünde olan giysilerle ortalıkta salınmak için…Hanımlar; Allah ‘ın sizi sadece ziyaret ettiğiniz mağarada,balıklı gölün kenarında veya namaz kılarken gördüğünü mü zannediyorsunuz ? Vah vah vah …
‘ Sahneden Mabede’ adlı kitabında M.Canan Ceylan hanım bu konudaki düşüncelerini şöyle anlatıyor:
“ Başı açık birini görünce, sadece acıyorum. Hiç özenmiyorum. "Neden ve nasıl o şekilde gezebilmişim" diye kendimi kınıyorum. Meğer okuyup gerçekleri bilmek ve tatbik etmek ne büyük bir nimetmiş. Sabahlara kadar gözüme uyku girmiyor. Kafam daima meşgul. Üzülüyorum. Keşke şu insanlar hakiki ilmi öğrenseler, şeytanla nefsin düşmanlığını, yani işin püf noktasını bilseler, tabii ki düzelirler.
Önce şu erkekleri Mevla'm uyandırsın. Bakıyorum, adam karısını satılık mücevher gibi koluna takmış. Bir de kadına bakana kızıyor. Hem bakmaları için süslüyor. Ne çirkin adet...Gafletten uyanıp da anlasa, toplumun kuklası olduğunu, bugün bakıyorum da bir artist gibi ve hatta onlardan beter ev hanımları var. Düşünüyorum da acaba bu kadar süslenmeleri ne için? Sanki pavyon kadını gibi giyinip süsleniyorlar. Pavyon kadınlarının bir gayesi var. Kendilerini başka erkeklere beğendirmek... Ya ev hanımlarının gayesi?.. Kabul edelim ki, kendini ev hanımı olarak tanıtanlar, bilemiyor... Ya erkekleri...
Olmuş bir hadise... Bakınız bu yaraya nasıl parmak basıyor. Sahip olduğu mevki ve makamdan gururlanan bir adam, yanında süslü püslü hanımı ile halı mağazasına giriyor. Halıları inceledikten sonra birisinin fiyatını sorup istiyor. Mağaza sahibi ile aralarında şöyle bir konuşma geçiyor.
- Efendim, o satılık değil, numunedir. Arzu ederseniz size ısmarlama yaptırabiliriz.
- Madem satılık değil, niçin asıyorsunuz?
- Efendim numunedir.
- Hayır madem burada teşhir ediyorsunuz öyleyse satmalısınız.
- Amma her teşhir edilen satılık değildir ki, ısmarlayalım.
- Hayır, her teşhir edilen satılık olmalıdır. Yoksa niçin teşhir edilsin.
Mağaza sahibi sert mizaçlı ve sözünü esirgemeyen biri imiş, sinirli sinirli cevap vermiş :
- Madem her teşhir edilen satılıktır, diyorsun, bak hanımını nasıl teşhir ediyorsun, satılık mı?
İkisi de celalleniyorlar. Kavga için her biri ileri doğru atılınca araya giriyorlar. Bu arada, neye süslendiğine utanan kadın başlıyor ağlamaya...”
***
Örtünmek, gizlenmek, bir şeyin içinde veya arkasında gizlenmek. "STR" kökünden "tefe'ul" vezninde bir mastar. Bir fıkıh terimi olarak erkek veya kadının şer'an örtülmesi gereken yerlerini örtmesi demektir. Bir kimsenin örtmesi gereken ve başkasının bakması haram olan yerlerine "avret yeri" denir. Başka erkek veya kadının başkasının yanında avret yerlerini örtmesi gerektiğinde görüş birliği vardır. Sağlam olan görüşe göre, bir kimse tek başına olduğu zaman da örtünmelidir. Buna göre, bir kimse temiz elbisesi bulunduğu halde kimsenin olmadığı bir yerde, karanlık bir odada bile olsa çıplak olarak namaz kılarsa bu caiz olmaz (İbn Âbidîn, Reddü'l-Muhtâr, Mısır, (t.y) I, 375).Yıkanma, tabiî ihtiyaç, taharetlenme gibi hâcetler dışında, tenha bir yerde de bulunsa, namazda veya namaz dışında avret yerlerinin örtülmesi farzdır. Bunun delili Kur'an ve sünnettir. Allah Teâlâ şöyle buyurur: "Ey Ademoğulları! Her mescide gelişinizde güzel elbiselerinizi giyerek gelin" (el-A'raf, 7/31). İnsanın örtünme ihtiyacının ilk insan Âdem ve Havva ile başladığı, çıplaklığın çirkin bir şey olduğu âyette şöyle belirtilir: "Ey Ademoğulları! Şeytan ana ve babanızı kötü yerlerini kendilerine göstermek için elbiselerini soyarak nasıl cennetten çıkardıysa, sakın size de bir kötülük yapmasın"(el-A'râf; 7/27). "Ey Ademoğulları! size çirkin yerlerinizi örtecek bir giysi, bir de giyip süsleneceğiniz bir giysi indirdik. Takva örtüsü ise daha hayırlıdır" (el-A'raf, 7/26). Hayvan yünlerinden giysi için yararlanmanın gereğine şöyle işaret edilir: "Davarları da O Yaratmıştır ki, bunlarda sizin için ısıtıcı ve koruyucu maddeler ve nice nice yararlar vardır" (en-Nahl, 1 6/5).
Örtünmenin amacı başkasının bakışlarından korunmak ve ırzı meşru olmayan cinsel isteklerden sakınmaktır.Erkeklerin gözlerini sakınması, kadınların iffetini korumak içindir. Ayette şöyle buyurulur: "Mümin erkeklere söyle: Gözlerini sakınsınlar ve ırzlarını korusunlar. Bu kendileri için daha temizdir" (en-Nûr, 24/30). Kadınların örtünmesi konusunda da şöyle buyurulur: "Mümin kadınlara da şöyle: Gözlerini haramdan sakınsınlar, ırzlarını korusunlar. Zinet yerlerini açmasınlar. Bunlardan kendiliğinden görünen kısmı müstesnadır. Baş örtülerini yakalarının üstüne koysunlar. Zinet yerlerini kendi kocalarından, babalarından, kocalarının babalarından, oğullarından, kocalarının oğullarından, kendi erkek kardeşlerinden, kendi kardeşlerinin oğullarından, kız kardeşlerinin oğullarından, kendi kadınlarından, kölelerinden, erkeklik duygusu kalmayan hizmetçilerden veya henüz kadınların gizli yerlerine muttali olmayan çocuklardan başkasına göstermesinler. Gizleyecekleri zinetleri bilinsin diye ayaklarını da vurmasınlar. Ey müminler! Hepiniz Allah'a tövbe edin. Böylece korktuğunuzdan emin" umduğunuza nail olasınız" (en-Nûr, 24/31).Diğer yandan kadın yaşlanıp ay halinden kesilir ve cinsel yönden erkeklere istek duymaz olursa, bunun için örtünmede bazı kolaylıklar getirilmiştir. Ayette şöyle buyurulur: Ay halinden kesilmiş ve evlenme için ümidi kalmamış olan yaşlı kadınlar zinet yerlerini erkeklere göstermemek şartıyla dış elbiselerini bırakmalarında onlar için bir günah yoktur. Bununla birlikte yine de sakınmaları kendileri için daha hayırlıdır" (en-Nûr, 24/60).
Kadınların ev dışında veya yabancı erkeklerin yanında normal ev içi elbisesinin üstüne bir dış elbise daha giymeleri gerekir. Ayette şöyle buyurulur: "Ey Peygamber! Eşlerine, kızlarına ve müminlerin kadınlarına dış elbiselerinden üstlerine giymelerini söyle. Bu onların tanınıp, kendilerine sarkıntılık edilmemesi için daha uygundur. Allah çok yarlığayıcı ve çok esirgeyicidir" (el-Ahzâb, 33/59) .
Cahiliye döneminde Araplar Kâbe'yi çıplak tavaf ederlerdi. Gündüz erkekler, gece kadınlar gelirler, tavaflarını anadan doğma yaparlar ve "içinde günah işlediğimiz elbiselerimizle tavaf etmeyiz" derlerdi. Diğer yandan İslâm'da her müminin namazını en güzel ve temiz görünüş ve giyim içinde kılması sünnet gereğidir. Ayette şöyle buyurulur: "Ey Âdemoğulları! Her mescide gelişte zinetinizi giyin" (el-A'râf, 7/31). Ayet, tavafı ve namaz için mescide gelmeyi kapsar. Başka bir ayette gizli yerlerini örtüp koruyan erkeklerle kadınların Allah'ın affına ve büyük bir mükâfata ulaşacakları belirtilir (bk. el-Ahzâb, 33/35)
Örtünmenin ahiret hayatında da söz konusu olacağı, iman edip, güzel amel işleyenlerin mükâfatı arasında şöyle açıklanır: "Onlar tahtlar üzerinde kurularak orada altın bileziklerle bezeneceklerdir, ince ve kalın saf ipekten yeşil elbiseler giyeceklerdir, Ne güzel sevap ve ne güzel dayanak!" (el-Kehf, 18/31). "Şüphesiz Allah iman edip, güzel iş yapanları altından Irmaklar akan cennetlere sokacak. Orada bunlar altından bileziklerle, incilerle bezenecekler. Orada giysileri de ipektir" (el-Hacc, 22/23). "Onlara (cennete) gümüşten yapılmış billur şeffaf kaplar, kupalar dolaştırılır" (el-İnsân, 76/15). "Üzerlerinde ince ve kalın ipekten yeşil elbiseler vardır. Gümüşten bileziklerle süslenmişlerdir. Rableri de onlara son derece temiz bir şarap içirmiştir" (el-İnsân, 76/21).Hz. Peygamber (s.a.s) örtünme ile ilgili bu ayetlerin tefsirini yapmış ve uygulama esaslarını göstermiştir. Hz. Âişe'den rivâyete göre, bir gün Hz. Ebû Bekir'in kızı Esmâ ince bir elbise ile Allah Resulunun huzuruna girmişti. Resulullah (s.a.s) ondan yüz çevirdi ve şöyle buyurdu: "Ey Esma! Şüphesiz kadın erginlik çagına ulaşınca, onun şu ve şu yerlerinden başkasının görünmesi uygun değildir." Hz. Peygamber bunu söylerken yüzüne ve avuçlarına işaret etmişti" (Ebu Davûd, Libâs, 31). "Allah Teâlâ ergin kadının namazını başörtüsüz kabul etmez" (İbn Mâce, Tahâre, 132; Tirmizî, Salât, 160; Ahmed b. Hanbel, IV, 151, 218, 259).
Erkeklerin örtülmesi gereken uzuvları göbekleri altından dizleri altına kadar olan kısımdır. Sağlam görüşe göre diz kapağı da uyluktan olup avret yeri sayılır. Delil, Hz. Peygamberin şu hadisidir: "Erkeğin avret yeri göbeği ile diz kapağı arasıdır" (Ahmed b. Hanbel, II, 187). Diz kapağı avret yerindendir" (Zeylai, Nasbu'r-Raye, I, 297).
Kadınların yüzleriyle ellerinden başka, sarkan saçları dahil bütün bedenleri avrettir. Yüzleriyle elleri ise bir fitne korkusu bulunmadıkça namazda da namaz dışında da avret değildir. Sağlam görüşe göre, ayaklar da avret sayılmaz. Çünkü ayaklarla yolda yürünür ve yoksullar için bunları örtme zorluğu vardır. Yine sağlam görüşe göre, hür kadınların kolları ile kulakları ve salıverilmiş saçları da örtülmelidir. Kadınlar kendiliğinden görünen yerler dışında, zînetlerini göstermesinler" (en-Nûr, 24/31) ayetinde kastedilen, zinetlerin takıldığı yerler olup, eller ve yüz bundan müstesnadır. Hadiste şöyle buyurulur: "Kadın örtülmesi gereken avrettir. Dışarı çıktığı zaman şeytan ona gözünü diker" (Tirmizî, Radâ, 18). Hz. Âişe (R.anhâ)'dan nakledilen; "Allah Teâlâ erginlik çağına ulaşan kadının namazını başörtüsüz kabul etmez" (İbn Mace, Tahâre, 132; Tirmizî, Salât, 160) hadisi saçları da kapsamına alır.
Hz. Âişe (r. anhâ) ilk başörtüsü uygulamasını şöyle anlatır: "Allah ilk muhâcir kadınlara rahmet etsin onlar; "Baş örtülerini yakalarının üstüne taksınlar..." (en-Nûr, 24/31) ayeti inince etekliklerini kesip bunlardan başörtüsü yaptılar". Yine Safiyye binti Şeybe şöyle anlatır: "Biz Âişe ile birlikte idik. Kureyş kadınlarından ve onların üstünlüklerinden söz ettik. Hz. Âîşe dedi ki: Şüphesiz Kureyş kadınlarının birtakım üstünlükleri vardır. Ancak ben, Allah'a yemin olsun ki, Allah'ın kitabını daha çok tasdik eden ve bu kitaba daha kuvvetle inanan Ensar kadınlarından daha faziletlisini görmedim. Nitekim Nûr sûresinde "Kadınlar başörtülerini yakalarının üstüne taksınlar..." ayeti inince, onların erkekleri bu ayetleri okuyarak eve döndüler. Bu erkekler eşlerine, kız, kız kardeş ve hısımlarına bunları okudular. Bu kadınlardan her biri etek kumaşlarından, Allah'ın kitabını tasdik ve ona iman ederek başörtüsü hazırladılar. Ertesi sabah, Hz. Peygamberin arkasında başörtüleriyle sabah namazına durdular. Sanki onların başları üstünde kargalar vardı" (Buharî, Tefsîru Sûre, 29/12; İbn Kesîr, Muhtasar, M. Alî, es-Sâbûnî, 7. Baskı, Beyrut 1402/1981, II, 600).
Örtüde Bulunması Gereken Nitelikler: 1- Örtünün sık dokunmuş ve altını göstermeyen kalınlıkta olması gerekir. Cildin rengini gösterecek derecede ince olan elbise ile avret yeri örtülmüş sayılmaz. Bu yüzden derinin beyazlığı veya kırmızılığı belli olan elbise ile namaz geçerli olmaz ve bununla örtünme gerçekleşemez. Eğer elbise kalın olmakla birlikte uzvu belli ederse ve hacmi ortaya koyarsa bu, kötülenmiş olmakla birlikte namaz geçerli olur. Çünkü bundan kaçınmakta güçlük vardır. 2- Hanefî ve Mâlikîlere göre zaruret halinde karanlık bir yerde bulunmak örtünme sayılır. Çünkü farz olan örtünme, avret yerlerinin başkaları için örtülmesidir, kendisi için değildir. Bu yüzden örtünmenin başkaları tarafından görülemeyecek bir şekilde bulunması yeterlidir. Meselâ bir kimse namaz kılarken geniş bulunan yakasından kendi avret yerini görecek olsa, bununla namazı bozulmaz. Fakat başkası görecek olursa bozulur.
Namazda bir uzvun dörtte birden fazlası, namaz kılanın kendi fiili ile açılsa, bir rükun eda edecek kadar beklemeğe gerek olmaksızın derhal namaz bozulur. Kadının başörtüsünü namazda iken kendisinin çıkarması gibi. Bu durumda başörtüsünü yeniden örtse namaz geçerlilik kazanmaz. Ancak avret yerleri olan ön ve arka uzuvları ile, bu iki yer dışındaki "hafif avret" sayılan uzuvlardan birinin tamamı veya en az dörtte biri kendiliğinden açılır ve bu durum bir rükun edecek kadar devam ederse namaz bozulur. Eğer açık kalma süresi bir rükun eda edecek süreden az olursa namaz bozulmaz. Düşen başörtüsünün hemen başa konulması gibi. Meselâ; bir kimsenin karnının veya uyluğunun, yahut hayalarının, yine bir kadının saçlarından sarkan kısmın dörtte biri bir rükun eda edecek kadar açık kalırsa namaz bozulur (ez-Zühaylî, el-Fıkhu'l-İslâmî ve Edilletüh, Dimaşk 1405/1985, I, 585, 586).Şâfiî ile Hanbelîlere göre örtülecek olan avret yerinin elbise ve benzeri şeylerle örtülmesi şarttır. Bu yüzden dar anlamda çadır ve karanlık, avret yerlerinin örtülmesi için yeterli değildir. Hür ve Müslüman Kadının Örtünme Şekli :1- Müslüman bir kadının yabancı erkeklere ve müslüman olmayan kadınlara karşı yüzü, bileklere kadar elleri ve ayakları dışında vücudunun tamamı avrettir. Ayaklarda görüş ayrılığı olmakla birlikte sağlam görüşe göre ayaklar açık kalabilir. Bu yerlerin gerek namaz içinde ve gerekse namaz dışında örtülmesi farzdır. 2- Kadınların mahrem olan hısımları yanında el, ayak, kol, saç ve benzeri zinet yerlerini açmaları caizdir (en-Nûr, 24/31-32).3- Kadının kadınlara karşı avret yeri göbekle diz kapakları arasında kalan kısımdır. Bunun dışındaki yerleri kadınların yanında açabilirler (el-Mavsılî, el-İhtiyâr, I, 45).4- Tedavi gibi zaruret sebebiyle erkek veya kadının avret yerlerine doktor, ebe, iğneci ve pansumancı gibi kimselerin bakması caizdir. Ancak kadınların bu gibi tedavilerinde kadın doktor, ebe ve sağlık personelinin tercih edilmesi gerekir. Bunlar bulunmayınca "Zarûretler sakıncalı olan şeyleri mübah kılar" kuralı işletilir. Ancak zaruretler de miktarlarınca takdir olunur (bk. Mecelle, madde, 21, 22).
Kadının Açık Olarak Yanına Çıkabileceği Kimseler: Müslüman bir kadının diz kapağı ile göbeği arası, karın ve sırtı dışında diğer yerlerini yanlarında örtmek zorunda bulunmadığı hısımları ya da birlikte yaşanacak durumunda olduğu kimseler Nûr sûresi 31. ayette sayılmıştır. Bunlar yedi sınıf olup şunlardır: 1- Kocası: Kadın kocasının yanında dilediği gibi giyinebilir. Eşler arasında örtünme bakımından bir sınır söz konusu değildir.2- Babası3- Kayınpederi4- Oğlu 5- Kocasının oğlu.6- Erkek kardeşi7- Erkek kardeşinin oğlu8- Kız kardeşinin oğlu. 9- Müslüman kadın. Çünkü mümin bir kadın, gayri müslim kadınların yanında diğer yakın hısımlarının yanında açıldığı gibi açık oturamaz. Burada, gayri müslim kadının kendi erkeklerinin yanında müslüman kadını tasvir etmesi ve onu anlatması engellenmek istenmiştir. Hz. Ömer, Ebû Ubeyde (r.a)'ye yazdığı bir mektupta şöyle demiştir: "Bana, müslüman kadınların hamamlara müşrik kadınlarla birlikte girdikleri haberi ulaştı. Bu, daha önceden kalma bir âdettir. Allah'a ve ahiret gününe inanan hiç bir kadının kendi dininden olmayanın avret yerine bakması helal olmaz" (İbn Kesîr, Muhtasaru't-Tefsîr, II, 600, 601). 10- Kölesi ve câriyesi: Bir kadın, köle veya câriyesinin yanında örtüsüz kalabilir, çünkü Hz. Peygamber, Fâtıma (r.an)'ya bir köle bağışlamıştı. Bu sırada Hz. Fâtıma'nın üzerinde başını örtse ayakları, ayaklarını örtse başını açık bırakan bir elbise vardı. Hz. Peygamber bu durumu görünce şöyle buyurdu: "Senin için bir sakınca yoktur. Çünkü bu köle senin baban ve oğlun yerindedir" (Ebû Dâvud, Libâs, 32). 11- Erkekliği kalmamış hizmetçiler: Denk olmama, yaşlılık, hastalık vb. sebeplerle kadınlara karşı istek duymama veya hadım olma gibi nedenlerle evin sahibi kadına cinsel bakımdan zararı dokunmayacak hizmetçiler, bahçıvan ve aşçı gibi kimseler, kadın için diğer hısımlar gibidir. 12- Kadınların gizli yerlerine bakmaktan anlamayan küçük çocuklar: Kadınların yanında bulununca onların konuşma, yürüme ve giyimlerinden cinsel bakımdan etkilenmeyecek derecede küçük yaştaki çocukların yanında örtünme zorunluluğu bulunmaz. Ancak çocuk erginlik çağına yaklaşmış olursa, artık yabancı kadınların yanına girmemelidir, çünkü, Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur: "Kadınların yanına girmekten sakının" "Ey Allah'ın Resulu! kocanın erkek kardeşi için ne buyurursunuz?" diye sorulunca, "Kayın birader ölümdür" buyurmuştur (Tirmizî, Radâ, 16; Ahmed b. Hanbel, IV, 149, 153). Bunlardan başka dede, amca, dayı, süt kardeş gibi kendileriyle sürekli olarak evlenmek yasaklanan hısımların yanına da kadın süs yerleri açık olarak çıkabilir. Ancak bir fitne korkusu olunca kadının örtünmeyi tercih etmesi daha temiz ve daha uygundur.